Richard Dreyfuss: Φυσικά.
Richard Dreyfuss: Ήταν πολύ διασκεδαστικό. Και γι' αυτό όλοι περίμεναν ότι κάποια στιγμή θα γινόταν ένα remake.
Richard Dreyfuss: Η μεγαλύτερη διαφορά είναι ότι τώρα, οι κινηματογραφιστές έχουν πλέον τη δυνατότητα να εικονογραφήσουν τα πάντα στην ιστορία που διηγούνται. Τίποτα δεν αφήνεται στη φαντασία του θεατή. Μπορείς να δείξεις μέχρι και τον Τιτανικό να βυθίζεται, προϊστορικά τέρατα, ταξίδια σε άγνωστους πλανήτες, ταξίδια στο χρόνο... Στο σινεμά μπορείς πλέον να κάνεις πράγματα που δεν μπορούσες παλαιότερα. Το να βλέπεις αυτό το κρουαζιερόπλοιο να αναποδογυρίζει είναι κάτι που οι σημερινές ταινίες έχουν τη δυνατότητα να κάνουν. Το μόνο που μένει είναι να δούμε πόσο καλά το πέτυχαν. Για το λόγοι αυτό όλοι οι κινηματογραφόφιλοι περιμένουν να δουν την ταινία για να δουν πόσο καλά οι συντελεστές πέτυχαν κάτι τέτοιο.
Richard Dreyfuss: Υποδύομαι ένα πλούσιο ομοφυλόφιλο μεσήλικα, τον οποίο ο εραστής του μόλις εγκατέλειψε μετά από 25 χρόνια. Γι' αυτό και θέλει να αυτοκτονήσει. Είναι απόλυτα πεπεισμένος να βάλει τέρμα στη ζωή του. Και την κρίσιμη στιγμή, ένα τεράστιο κύμα χτυπάει το πλοίο και το αναποδογυρίζει. Και τότε αντί να αυτοκτονήσει, αποφασίζει να βοηθήσει τους υπόλοιπους επιβάτες να σωθούν. Βγαίνει η ανθρώπινη πλευρά του.
Richard Dreyfuss: Νομίζω είναι θέμα αντανακλαστικών, όχι ότι παίρνει μια συνειδητή απόφαση. Οι επείγουσες καταστάσεις απαιτούν άμεση δράση. Πιστεύω βέβαια ότι η ιστορία θα ήταν ακόμη πιο ενδιαφέρουσα, αν μετά την πρόσκρουση, αυτός όντως αυτοκτονούσε. Αυτό μάλιστα... Αλλά δεν είναι έκπληξη το ότι αποφασίζει να βοηθήσει. Είναι μια απόφαση της στιγμής, ολόκληρη η ταινία βασίζεται στο ενάμισι λεπτό της πρόσκρουσης. Το κύμα χτυπάει, το πλοίο αναποδογυρίζει, ας προσπαθήσουμε λοιπόν να επιβιώσουμε. Και επιπλέον έχει και την ευθύνη του εννιάχρονου κοριτσιού. Συνεχώς τριγύριζε στο μυαλό μου η ιδέα ότι στο τέλος της ταινίας ο χαρακτήρας μου πρέπει τελικά να αυτοκτονήσει. Αλλά οι υπόλοιποι δεν το έβλεπαν έτσι. Ήθελα έτσι όπως είναι μέσα στη λαστιχένια βάρκα, θα έπρεπε να πάρει το πιστόλι, αυτό για τις φωτοβολίδες, να δώσει μια και να τελειώνει. Μια άλλη ιδέα που είχα ήταν έτσι όπως κολυμπούσα στα αμπάρια του πλοίο, στο πλάνο να δούμε και ένα μπαούλο γεμάτο ράβδους χρυσού. Αυτός θα ήταν ένας τέλειος λόγος για να γυριστεί και sequel. Ξέρεις τώρα, η επιστροφή στο ναυάγιο για να πάρουμε τις ράβδους χρυσού. Τέλος πάντων...
Richard Dreyfuss: Εξαρτάται από τα μηδενικά της επιταγής.
Richard Dreyfuss: Έπαιξα στην καλύτερη ταινία τέτοιου είδους («Jaws»). Γι' αυτό και όλοι τη θυμούνται, παρόλο που έχουν περάσει 30 χρόνια. Και αυτή ήταν η μοναδική μου ταινία που έχει γυριστεί κυριολεκτικά στη μέση του ωκεανού. Και ήταν εξαιρετική.
Richard Dreyfuss: Καταρχάς αυτή η ταινία δεν έχει γυριστεί στη μέση του ωκεανού. Είναι μια χολυγουντιανή ταινία. Το «Jaws» γυρίστηκε στο Martha's Vineyard στον Ατλαντικό Ωκεανό, και τότε κανείς δεν ήξερε ότι είμαστε οι πρώτοι που επιχειρούσαμε κάτι τέτοιο. Όλες οι υπόλοιπες παρόμοιες ταινίες, έχουν στην πραγματικότητα γυριστεί μέσα σε δεξαμενές. Αυτό ήταν ένα σοκ για τους δημιουργούς αυτής της ταινίας. Αυτή είναι και η επιτομή όλων όσων ο κόσμος σκέφτεται όταν ακούει Hollywood: η 'Μηχανή των Ονείρων'. Είναι η δημιουργία ενός μύθου. Όταν λοιπόν η τεχνολογία έχει εξελιχθεί τόσο, ώστε να μπορείς πλέον να κάνεις τα πάντα, μπορείς ακόμα και να δημιουργείς τις κατάλληλες συνθήκες στα studio της Warner Bros και το βράδυ να γυρνάς σπίτι σου. Στο «Jaws» ήμασταν στο γύρισμα μέχρι να πετύχουμε πάση θυσία το απαιτούμενο αποτέλεσμα.
Richard Dreyfuss: Ναι, βέβαια. Και δόξα το θεό δηλαδή... Πάντως αν είχαν στο «Jaws» τόσο εξελιγμένα ειδικά εφέ, θα ήταν μια τελείως διαφορετική ταινία. Σίγουρα λιγότερο καλή. Ο Steven γύρισε τόσο έξυπνα την ταινία, επειδή αναγκάστηκε από τους περιορισμούς της τεχνολογίας και της παραγωγής. Δεν μπορούσε βλέπεις να κινηματογραφήσει τον καρχαρία. Έπρεπε λοιπόν να αυτοσχεδιάσει με έναν διαφορετικό τρόπο, κάνοντας τελικά μια εξαιρετική ταινία.
Richard Dreyfuss: Για να πω την αλήθεια ήμουν αρκετά προετοιμασμένος. Το θέμα της κολύμβησης ποτέ δε με ανησύχησε. Δεν με απασχόλησε καθόλου. Το δύσκολο ήταν το συνεχές τρέξιμο πάνω-κάτω, οι πτώσεις πάνω σε σιδεριές, και διάφορα άλλα παρόμοια. Αυτά με δυσκόλεψαν. Εξάλλου ξέρω καλό κολύμπι, δεν είχα πρόβλημα.
Richard Dreyfuss: Χωρίς καμία αμφιβολία ήταν το πιο δύσκολο, σωματικά τουλάχιστον, γύρισμα της ζωής μου. Γι' αυτό και αξίζω μια τεράστια αύξηση. Δέχομαι να μου δώσετε και κάποια μικρή χώρα αντί χρημάτων... ίσως την Αλβανία... ή μάλλον τη Σερβία. Μια φορά είχαμε μια παρόμοια συζήτηση με τον David Brown. Με ρώτησε 'Γιατί δεν δέχτηκες να κάνεις το sequel του «Jaws»;'. Και του απάντησα 'Μιλάς σοβαρά; Ούτε καν την Αλβανία δεν μου έδιναν' (γέλια).
Εκτύπωση
