Θανάσης Γεντίμης (Θ.Γ.): Πείτε μας δυο λόγια για το ρόλο σας στην ταινία Trois Petites Filles. Τι σας έκανε να επιλέξετε αυτό το ρόλο, προσπερνώντας τις πολλές προσφορές που είχατε στο παρελθόν;
Adriana Karembeu (A.K.): Είχα αρκετές προσφορές τα περασμένα χρόνια, όμως όλες αναζητούσαν μια ψηλή, ξανθιά με μεγάλο στήθος. Εγώ αρνούμουν αυτούς τους ρόλους που έμοιαζαν εξωπραγματικοί, σχεδόν εξωγήινοι. Αυτό το σενάριο όμως που έφτασε στα χέρια μου ήταν πολύ αληθινό και έμοιαζε με όσα πέρασα εγώ όταν ήμουν νεότερη, όπως φαντάζομαι ότι περνάνε και πολλά άλλα κορίτσια στις μέρες μας. Ο ρόλος αυτός ήταν αρκετά σύνθετος, μια γυναίκα με τρεις 'πτυχές'. Αγαπά πολύ τον άντρα της, νοιώθει μια μητρική στοργή για τα τρία μικρά κορίτσια και ταυτόχρονα θέλει να είναι ερωτικά ελεύθερη.

Θ.Γ.: Νοιώσατε να έχετε κοινά σημεία με την ηρωίδα;
A.K.: Ως ένα βαθμό ναι. Και εγώ αγαπώ πολύ το σύζυγό μου, όμως δεν ξέρω -ακόμα- πόσο στοργική θα μπορούσα να είμαι με τα κορίτσια, αφού δεν έχω δικά μου παιδία. Όσο για το τρίτο σκέλος του χαρακτήρα (την ερωτική ελευθερία) σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει κάποιο κοινό σημείο.

Θ.Γ.: Στο παρελθόν έχετε δηλώσει πως σαν μοντέλο θαυμάζατε την Nadia Auermann. Ξεκινώντας τώρα την καριέρα σας ως ηθοποιός, ποιους θαυμάζετε;
A.K.: Μ' αρέσουν οι παλιές ασπρόμαυρες ταινίες, όπως του Frank Capra. Να φανταστείς κάθε Χριστούγεννα βλέπω και ξαναβλέπω το «It's a Wonderful Life». Θαυμάζω πολύ τη Rita Hayworth αλλά και αρκετές σύγχρονες ηθοποιούς.

Θ.Γ.: Στο παρελθόν έχετε δηλώσει πως ένα μοντέλο δεν πρέπει να θέτει πολλούς και διαφορετικούς στόχους.
A.K.: Χμ... Ίσως η δήλωση παρερμηνεύτηκε. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν ότι τους ευχαριστεί, όσο απλό και αν μοιάζει. Η ζωή είναι πολύ μικρή και δεν θα πρέπει να χάνουμε ούτε ένα λεπτό.

Θ.Γ.: Σκοπεύετε να επιδιώξετε μια συνέχεια στο χώρο του κινηματογράφου;
A.K.: Ήδη προχωρώ μπροστά. Έχω συμφωνήσει για ένα κινηματογραφικό project το Σεπτέμβριο και ίσως κάνω μια ταινία ακόμα μέχρι τότε.

Θ.Γ.: Αν δεν κάνω λάθος είχατε λάβει μέρος και σε ένα ντοκιμαντέρ στην πατρίδα σας, τη Σλοβακία. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή.
A.K.: Δέχθηκα να με ακολουθεί τακτικά σε περίοδο δύο χρόνων, μια ομάδα δημοσιογράφων και τεχνικών, καταγράφοντας τη ζωή μου ως μοντέλο. Μάζεψαν διάφορες στιγμές και καταστάσεις, φτιάχνοντας τελικά μια πολύ ενδιαφέρουσα απεικόνιση της ζωής μου. Για πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να δω τη ζωή μου ως εξωτερικός παρατηρητής. Και κατάλαβα αυτό που μου έλεγε για καιρό η οικογένειά μου, ότι τελικά παρέμεινα προσγειωμένη και απλή παρά την επιτυχία που είχα.

Θ.Γ.: Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που αφήσατε την Ελλάδα, όπου ήταν για καιρό η βάση σας. Τι σας έχει λείψει στο διάστημα αυτό;
A.K.: Μου λείπουν οι φίλοι που κάναμε όσο είμαστε εδώ... Μου λείπει ο ήλιος, αν και στην Κορσική ο καιρός μοιάζει αρκετά. Κυρίως όμως μου λείπει το Ελληνικό φαγητό!

Θ.Γ.: Ευχαριστώ για το χρόνο σας και σας εύχομαι καλή επιτυχία σας σχέδιά σας.
A.K.: Εγώ σας ευχαριστώ.