Θανάσης Γεντίμης (Θ.Γ.): Ρένο πες μας λίγα λόγια για το ρόλο σου, το στρατιώτη Αγγελόνια.
Ρένος Χαρλαμπίδης (Ρ.Χ.): Στους Γενναίους της Σαμοθράκης, υποδύομαι ένα στρατιώτη που πιστεύει ότι είναι μεγάλος καλλιτέχνης, ένας διευθυντής ορχήστρας. Η άποψή του αυτή όμως έρχεται σε αντίθεση με το περιβάλλον που βρίσκεται, δηλαδή το στρατό. Με λίγα λόγια είναι ένα ελεύθερο πνεύμα που κανένας στρατοκρατικός μηχανισμός δεν μπορεί να τιθασεύσει.

Θ.Γ.: Τα γυρίσματα έγιναν στην Σαμοθράκη;
Ρ.Χ.: Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων έγινε στη Σαμοθράκη. Αυτό μας βοήθησε να δεθούμε σαν ομάδα και να περάσουμε καλύτερα. Είχαμε όμως την ατυχία να βρεθούμε στη Σαμοθράκη την περίοδο της μεγάλης βροχής δυσκολεύοντας πολύ τις συνθήκες των γυρισμάτων. Έμοιαζε σαν να γυρίζαμε σε πραγματικές συνθήκες μάχης.

Θ.Γ.: Πόσο εύκολο ήταν να επιστρέψεις στα χακί μετά την πραγματική σου θητεία;
Ρ.Χ.: Ήταν άσχημο... Φυσικά δεν έπρεπε να κάνουμε αγγαρείες όπως στον στρατό, όμως το γύρισμα ήταν τόσο σκληρό που πολλές φορές ξεπερνούσε την ταλαιπωρία μιας αγγαρείας.

Θ.Γ.: Στο παρελθόν έχεις συνεργαστεί ξανά με τον σκηνοθέτη Σταμάτη Τσαρουχά, στην ταινία «Τα πουλιά με το χρώμα του φεγγαριού». Αυτό έκανε την νέα συνεργασία ευκολότερη ή πιο απαιτητική;
Ρ.Χ.: Δεν μπορώ να πω ότι ήταν ευκολότερη ή δυσκολότερη. Ήταν απλά διαφορετική. Το 1994 ήμουν ένας νεαρός ηθοποιός κάνοντας τα πρώτα μου βήματα στο χώρο. Τα σχεδόν 10 χρόνια που έχουν περάσει έκαναν τη συνεργασία μας στους Γενναίους της Σαμοθράκης διαφορετική.

Θ.Γ.: Πώς ξεκίνησες την πορεία σου στο χώρο. Απ’ ότι γνωρίζω είχες ξεκινήσει να σπουδάζεις παιδαγωγική.
Ρ.Χ.: Τελικά τα παιδιά γλίτωσαν από μένα… Ήθελα να ασχοληθώ με τον κινηματογράφο, αλλά δεν είχα παρακολουθήσει καμία δραματική σχολή. Άσε που με είχαν απορρίψει όλες. Για να μπω στο κόλπο άρχισα να διαδίδω αριστερά δεξιά ότι μόλις έχω έρθει από την Αμερική έχοντας τελειώσει το Actors Studio. Ένα καλοκαίρι γύρω στα 20, αποφάσισα να χτυπήσω την πόρτα του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής. Με πίστεψαν και με δέχτηκαν.

Θ.Γ.: Οπότε επιβεβαιώνεται το ρητό: «Στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι»;
Ρ.Χ.: Φυσικά και επιβεβαιώνεται. Εάν δεν είχα αρχίσει να το αποκαλύπτω σε συνεντεύξεις δεν θα το είχε μάθει κανείς.

Θ.Γ.: Κατά καιρούς έχεις δηλώσει ότι παλεύεις για ένα κινηματογράφο «εναλλακτικό, ανάλαφρο, χωρίς κόστος, χωρίς περιορισμούς». Αυτό που λέμε ανεξάρτητο κινηματογράφο. Το πιστεύεις ακόμα;
Ρ.Χ.: Φυσικά. Το πιστεύω ακόμα και η επόμενη ταινία μου θα είναι στο ίδιο πνεύμα.

Θ.Γ.: Πες μας λίγα λόγια γι’ αυτή.
Ρ.Χ.: Σίγουρα θα είναι μια λίγο πιο οργανωμένη παραγωγή από τις προηγούμενες. Θα είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Πέτρου Τατσόπουλου «Η καρδία του κτήνους» και θα γυριστεί στο πνεύμα του ανεξάρτητου κινηματογράφου.

Θ.Γ.: Εκτός από τα σκηνοθετικά σου σχέδια, που αλλού θα σε δούμε;
Ρ.Χ.: Θα συμμετέχω σε μια ακόμα ταινία, δραματική αυτή τη φορά, με τίτλο «Μη ρωτάς όλα είναι εκεί». Έχουμε συμφωνήσει με τον σκηνοθέτη Γιώργο Χρυσανθακόπουλο και περιμένω να ξεκινήσουν τα γυρίσματα.

Θ.Γ.: Ποια είναι η σχέση σου με το Internet;
Ρ.Χ.: Δεν μπορώ να πω ότι είμαι φανατικός surfer. Το χρησιμοποιώ όμως τακτικά. Αυτό που απολαμβάνω είναι να παίρνω τον καφέ μου και να χαζεύω σε διάφορα site.

Θ.Γ.: Ευχαριστώ και καλή επιτυχία στην ταινία.