Η φασιστική Βρετανία του κοντινού μέλλοντος στηρίζεται στο μίσος, το φόβο για το διαφορετικό και την παραπλάνηση των μαζών μέσω της προπαγάνδας. Το αστυνομοκρατούμενο κράτος ελέγχεται απόλυτα από τον Adam Satler (John Hurt) και το συμβούλιό του. Σε αυτό το πλαίσιο τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη του: οι ειδήσεις διαμορφώνονται από τη κυβέρνηση, απαγορεύεται η κυκλοφορία στους δρόμους τις βραδινές ώρες και το δόγμα του "strength through unity - unity through faith" ηχεί και προβάλλεται ακόμα και στο πιο σκοτεινό δρομάκι του Λονδίνου. Ένας μασκοφόρος άνδρας όμως ορκίζεται εκδίκηση για τα φασιστικά πεπραγμένα της κυβέρνησης Satler. Ο "V" (Hugo Weaving) - όπως αυτοαποκαλείται - είναι ιδιόρρυθμος, εκδικητικός, ιδεαλιστής και εκλεπτυσμένος. Πιστεύει πως η βία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ευγενή σκοπό και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να σκοτώσει. Είναι όμως ένα πνεύμα ελεύθερο, ίσως το μόνο μέσα σε ένα κόσμο ψέματος, εγκλήματος και υποκρισίας. Εμπνευσμένος από τον Guy Fawkes, έναν επαναστάτη του 1600 που επεχείρησε ανεπιτυχώς να ανατρέψει το τότε καθεστώς, σκοπεύει να μην αφήσει ατιμώρητους όσους ευθύνονται για την καταδυνάστευση του λαού. Μία κοπέλα που τυχαία θα βρεθεί στο δρόμο του, η Evey (Natalie Portman), θα αποτελέσει για τον V το ιδανικό στήριγμα προκειμένου να φέρει εις πέρας το σχέδιό του.

Είναι τουλάχιστον εντυπωσιακό πως αυτή η ταινία καταφέρνει να γίνεται όλο και πιο επίκαιρη, μέρα με την ημέρα. Αρκεί κάποιος να κάνει την (αμφιλεγόμενη) κίνηση να ανοίξει την τηλεόρασή του. Αναρωτιέμαι τι από τα όσα ανατριχιαστικά περιγράφει η ταινία δεν έχει βιώσει ο σύγχρονος άνθρωπος ή πολύ χειρότερα δεν πρόκειται να υποστεί στο εγγύς μέλλον. Το σκηνικό και τα πρόσωπα είναι πέρα ως πέρα Οργουελικά, βγαλμένα θαρρείς από το '1984'. Πόλεμοι για ιδιοτελείς σκοπούς αλλά 'εις το όνομα της πατρίδος', άνθρωποι - πειραματόζωα με γνώμονα το κοινό καλό (ποιων άραγε;), ανελευθερία και καταδυνάστευση μα φυσικά για το... 'δικό σας καλό!'. Ένας υστερικός νέος Χίτλερ για μία ακόμα φορά εκμεταλλεύεται την απόγνωση της κοινής γνώμης και προσφέρει σωτηρία πρόστυχη και εθιστική όσο μία ναρκωτική ουσία. Οι νέοι Ναζί δείχνουν τρομακτικά όμοιοι με τους προκατόχους τους, αλλά και πολύ περισσότερο απειλητικοί. Όλα αυτά τυλιγμένα στην αηδιαστική συσκευασία της ξεδιάντροπης προπαγάνδας. Τα παραπάνω βέβαια δεν αθωώνουν τους πολίτες από τις προσωπικές τους ευθύνες και την σιωπηρή συγκατάβασή τους. Αρκετοί άλλωστε εξ αυτών αλαλάζουν αλλόφρονες στις ομιλίες των καθεστωτικών. Πρόκειται δίχως άλλο για μία βαριά άρρωστη κοινωνία όπου η εύρεση του τέλματος αναβάλλεται συνεχώς. Υπερβολές και φαντασία, θα μου πείτε. Εύχομαι να είναι, φοβάμαι όμως όχι...

Η δημοκρατικότητα του «V For Vendetta» όμως βρίσκεται στις ελευθερίες που έχει προβλέψει να προσφέρει στο θεατή. Εκείνος μπορεί να αναζητήσει απλώς το εύκολο, το προφανές και το μονοδιάστατο, μία απλή περιπέτεια δηλαδή με απόλυτους κακούς και μανιασμένους για εκδίκηση καλούς. Ένα θέαμα που δε στερείται ειδικών εφέ και εντυπωσιακών σκηνικών. Η εναλλακτική οπτική όμως κρύβει ουσία και μήνυμα, ένα σινιάλο σπάνιο προς το κοινό, αναφερόμενοι στα μεγάλα στούντιο και τα συνήθη πεπραγμένα τους. Οι αδελφοί Wachowsky, δημιουργοί των «Matrix», καταφέρνουν και εδώ να εντυπωσιάσουν διατηρώντας τα ειδικά χαρακτηριστικά του ομώνυμου κόμικ του Alan Moore στο οποίο βασίζεται η ταινία χωρίς να χάσουν στη πορεία το νοηματικό τους στόχο. Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης James Mc Teigue έχοντας συνεργαστεί με τους Wachowsky δε δυσκολεύεται να δέσει μαζί τους, ενώ επιδεικνύει αξιοθαύμαστη ωριμότητα πείθοντας πως γνωρίζει τι ζητά σε κάθε πλάνο. Το μυστικό όμως που απογειώνει την ταινία δεν είναι άλλο από τον Hugo Weaving και κατ' επέκταση το εξαίσιο ταίριασμα του με την Natalie Portman. Το βάθος της φωνής του πρώτου αποτελεί από μόνο του έναν χαρακτήρα που ούτως ή άλλως είναι καταδικασμένος να κρύβει το πρόσωπό του για το σύνολο του φιλμ. Η Portman στο ρόλο της αντιηρωίδας Evey συμπληρώνει εξαίσια τον Weaving συνθέτοντας έτσι ένα ιδιόμορφο και άκρως ενδιαφέρον ζευγάρι. Θα ήταν άδικο όμως να εξαιρέσει κανείς κάποιον από το cast αφού οι βασικοί ρόλοι αξιοποιούνται άκρως ικανοποιητικά από τους ηθοποιούς.

Πυκνό... μυστήριο καλύπτει την απουσία των extras από την έκδοση που μόλις κυκλοφόρησε. Όσοι από σας διαβάσατε τη λίστα με τις πρόσθετες παροχές στο οπισθόφυλλο του «V For Vendetta» ανακαλύπτοντας ένα επιπλέον κίνητρο για να το ενοικιάσετε, μετά λύπης θα διαπιστώσατε πως τα extras λάμπουν δια της απουσίας τους. Δεν είναι η πρώτη φορά που μία αξιόλογη ταινία στέλνεται στα ράφια σαν να είναι μία ακόμα άθλια τηλεταινία. Το φαινόμενο έχει παρατηρηθεί και στο παρελθόν και τίποτα δε προμηνύει πως θα παύσει σύντομα. Το χειρότερο είναι η απουσία στοιχειώδους σεβασμού στον θεατή-πελάτη. Είναι τουλάχιστον άκομψο να χρησιμοποιείται το ίδιο εξώφυλλο για δύο διαφορετικές εκδόσεις (πώληση - ενοικίαση) προσφέροντας στον ενοικιαστή ένα προϊόν που του υπόσχεται υλικό, το οποίο δε βρίσκει ποτέ.

Κατά τα λοιπά, η φτωχή έκδοση που θα αναγκαστείτε να παρακολουθήσετε αν δε προτίθεστε να αγοράσετε την πλήρη, διαθέτει εικόνα Widescreen 2.40:1 και ήχο Dolby Digital 5.1 και η ποιότητα των χαρακτηριστικών θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Παρέχονται επίσης η επιλογή σκηνών καθώς και υπότιτλοι (Αγγλικοί - Γερμανικοί) για άτομα με προβλήματα ακοής.