Η Edie Sedgwick εγκαταλείπει τις σπουδές της στη σχολή καλών τεχνών και πηγαίνει στη Νέα Υόρκη για να δημιουργήσει η ίδια Τέχνη. Εκεί θα συναντήσει τον Andy Warhol o οποίος της υπόσχεται να την κάνει διάσημη. Και καθώς το πρόσωπό της φιγουράρει παντού ως αντιπροσωπευτικό δείγμα του απόλυτου Αμερικάνικου 'It Girl' ιδανικού, η εξάρτησή της από τα ναρκωτικά θα οδηγήσει στη σταδιακή της πτώση.

Όταν το όνομα της Sienna Miller φέρνει στο νου περισσότερο τον Jude Law και τον παράλληλο 'δεσμό' του με τη νταντά του ζευγαριού παρά οποιαδήποτε ταινία που η Miller έχει πρωταγωνιστήσει στο παρελθόν, οι απαιτήσεις για αξιοπρεπείς ερμηνείες είναι περιορισμένες. Και είναι αλήθεια ότι προσπαθεί, αλλά δεν κατορθώνει να κρατήσει το βάρος της ταινίας στους ώμους της. Γιατί το «Factory Girl» είναι η ιστορία της Sedgwick και παρεπιπτόντος αυτή του Andy Warhol και ακόμη λιγότερο αυτή του Bob Dylan (ο οποίος 'μετονομάσθη' σε Billy Quinn ύστερα από απειλές μηνύσεων εκ μέρους του τραγουδιστή) όταν οι δρόμοι τους συναντώνται με την Edie. O σκηνοθέτης δυστυχώς δεν αξιοποίει το υλικό που έχει στην διάθεσή του και παραδίδει μια ακόμη ιστορία απότομης ανόδου στην κορυφή και κατακόρυφης πτώσης λόγω υπερβολικής χρήσης ναρκωτικών ουσιών. Δεν λείπει και η ενίοτε αναφορά στην pop κουλτούρα της εποχής με την αναπαράσταση σκηνών από ταινίες του Warhol στις οποίες η Sedgwick συμμετείχε. Το «Factory Girl» μοιάζει περισσότερο με μια ελλιπή βιογραφία της Paris Hilton της δεκαετίας του 1960 από οτιδήποτε άλλο: απολύτως περιττό και τελείως αδιάφορο.