Ο Cleveland Heep είναι ο επιστάτης μιας ντουζίνας διαμερισμάτων σε κάποιο μέρος της Philadelphia. Ένα βράδυ θα βρει μια νεαρή κοπέλα στην πισίνα του συγκροτήματος και θα προσπαθήσει να τη βοηθήσει στην αποστολή της, όταν μάθει ότι είναι μια Νύμφη που χρειάζεται να βρει το μεγάλο Αετό που θα την οδηγήσει πίσω στο σπίτι της. "Εγώ πάντως σε είχα προειδοποιήσει" θα έλεγε πιθανότατα στο M. Night Shyamalan η πρώην πρόεδρος της Disney, Nina Jacobson, όταν το «Lady Ιn Τhe Water» άνοιξε με χλιαρές κριτικές και μέτρια εισιτήρια στο Αμερικάνικο box office. Εκείνος αποχώρησε λόγω "δημιουργικών διαφορών", όταν η τελευταία του ανακοίνωσε ότι η υπόθεση της ταινίας δεν ήταν ιδιαίτερα καλή. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν λίγοι στο Hollywood με το όραμα του Shyamalan. Οι ταινίες του μπορεί να εξαιρετικές («The Village») ή να αγγίζουν τον πάτο («Signs»), δεν είναι όμως ποτέ αδιάφορες.

Το ίδιο ισχύει και για το «Lady Ιn Τhe Water», που θέλει να είναι η πιο φιλόδοξη δημιουργία του σκηνοθέτη/σεναριογράφου/παραγωγού, αλλά δεν ξεφεύγει από τη μετριότητα. Η υπόθεση - βασισμένη σε ένα παραμύθι που συνήθιζε να λέει στα παιδιά του - είναι μάλλον ισχνή για να στηρίξει δίωρη ταινία και ο ρυθμός σταθερά αργός. Κάποιοι από τους χαρακτήρες έχουν ενδιαφέρον (όπως η Κινέζα μαθήτρια), αλλά οι περισσότεροι δεν είναι ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι, ενώ ίσως η μεγαλύτερη ανατροπή είναι ότι στη συγκεκριμένη ταινία δεν υπάρχει ανατροπή στο τέλος, ούτε όμως κάποια τελική κορύφωση ή σκηνή που να απογειώνει την ταινία. Υπερφιλόδοξο και υπερφίαλο, το «Lady Ιn Τhe Water» βυθίζεται κάτω από το βάρος των ίδιων του των προσδοκιών και οι προσπάθειες για κλείσιμο του ματιού στον θεατή ( με κορυφαία τη σκηνή του κριτικού ταινιών που μιλάει για τον θάνατο χαρακτήρων στις ταινίες μοιάζει να έχει ξεπηδήσει από το «Scream» του Wes Craven) είναι απλά εξυπνακίστικες. Μάλιστα ο ρόλος που έγραψε για τον εαυτό του είναι μεγαλύτερος από ό,τι μας έχει συνηθίσει, ίσως την επόμενη φορά να κρατήσει και τα πρωταγωνιστικά ηνία. Μέχρι τότε όμως... περαστικά.