Στην Αβάνα της δεκαετίας του '50 ο Fico Fellove (Andy Garcia) είναι ο ιδιοκτήτης του πιο φημισμένου νυχτερινού κέντρου διασκέδασης, ένα αξιοσέβαστο πρόσωπο στη νυχτερινή ζωή της πόλης. Προερχόμενος από μια ισχυρή οικογένεια, έχει καταφέρει να βρει μια ισορροπία ανάμεσα στην ανεξάρτητη ζωή του και τον απολυταρχισμό του καθεστώτος του Batista. Όταν όμως η πολιτική κατάσταση θ' αρχίσει να γίνεται ολοένα και πιο εύθραυστη, είτε με το ανερχόμενο αντάρτικο του Fidel Castro είτε με διάφορα άλλα μικρότερα κινήματα, ο Fico θα βρεθεί αντιμέτωπος με μία νέα τάξη πραγμάτων. Οι δυο μικρότεροι αδερφοί του γίνονται αντιστασιακοί και φεύγουν από το σπίτι, η ηρεμία της νυχτερινής Αβάνας διαταράσσεται και όλα δείχνουν ότι η επανάσταση θα έρθει σύντομα. Με τη φυγή του Batista και την άνοδο του Castro στην εξουσία τα πράγματα όχι μόνο δεν καλυτερεύουν για τον Fico, αλλά το παιχνίδι της επιβίωσης γίνεται καθημερινή υπόθεση, καθώς οι συνεχείς πιέσεις και η λογοκρισία από το νέο καθεστώς τον αποδυναμώνουν και τον αναγκάζουν να αυτοεξοριστεί στις Η.Π.Α. για να γλιτώσει...

Ο πενηντάχρονος ηθοποιός Andy Garcia δοκιμάζει τις σκηνοθετικές του δυνάμεις σε μια ταινία για τη γενέτειρά του. Το «The Lost City» είναι ένα καλογυαλισμένο δράμα εποχής που όμως δεν καταφέρνει να δείξει κάτι επιπλέον. Από τη μία η διακεκομμένη αφήγηση που συνεχώς αποπροσανατολίζει (φημολογείται ότι το αρχικό σενάριο του G. Cabrera Infante ήταν πάνω από 300 σελίδες τις οποίες ο Garcia μείωσε σε 125!) και από την άλλη η ανούσια φλυαρία στις περισσότερες σκηνές κάνουν την ταινία αυτή των δυόμισι ωρών πραγματικά κουραστική. Η καταγωγή του Fico Fellove από την αστική τάξη, δίνει στον Garcia πάτημα για μονομερή ανάπλαση της Αβάνας του '50, κάτι που εξαρχής φαίνεται ύποπτο και, φυσικά, φθίνει πολύ γρήγορα. Τα όμορφα αυτοκίνητα, η νυχτερινή ζωή, τα μοδάτα κοστούμια και φορέματα, και γενικότερα η χλιδή και η πολυτέλεια δεν μπορούν να παραπλανήσουν για πολύ το θεατή που αναρωτιέται αν τελικά η Αβάνα είχε έστω και μια φτωχογειτονιά. Και όταν έρχεται η εποχή Castro, τα πράγματα αντιστρέφονται: έρχεται η δυστυχία και η πτώση της πόλης και των ηθών της, οι κομμουνιστές είναι το ίδιο - αν όχι περισσότερο - 'κακοί' με τον Batista, και ο Fico δεν μπορεί πια να παίξει το παιχνίδι της εξουσίας με τους κανόνες που είχε μάθει. Η διάλυση της οικογένειας και η παράλυση της Αβάνας και γενικότερα της χώρας τον αναγκάζουν σε φυγή στις Ηνωμένες Πολιτείες προς αναζήτηση καλύτερης τύχης με συντροφιά μια γλυκιά νοσταλγία για την 'παλιά καλή' Κούβα.

Η κάμερα του Garcia φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για την ανάπλαση της νοσταλγικής αίσθησης της Αβάνας του 1950 παρά για το όποιο κοινωνικοπολιτικό επίπεδο αφήγησης. Σα σκηνοθέτης, ο καταξιωμένος ηθοποιός δε έχει να δείξει κάτι το ιδιαίτερο πέρα από τις διεκπεραιωτικές ανάγκες της ταινίας. Σαν ηθοποιός, παίζει με την ίδια μανιέρα που μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια. Ομοίως και το υπόλοιπο καστ, χωρίς να ξεχωρίζει κανένας, πλην ίσως του Bill Murray, ο οποίος είναι συμπαθής. Πολύ καλός ο Dustin Hoffman σ' ένα cameo, το οποίο όμως δε χρησιμεύει πουθενά. Γενικά, το «The Lost City» δεν καταφέρνει να εκπληρώσει ούτε τις μισές από τις υποσχέσεις που θέτει αφού χάνεται στο λαβύρινθο της ίδιας της πλουραλιστικής του διάθεσης.