Μετά από ένα ταξίδι στον πλανήτη Krypton προς αναζήτηση άλλων super- επιζώντων, ο Superman επιστρέφει στη Metropolis και πιάνει ξανά δουλειά στην εφημερίδα Daily Planet. Στα πέντε χρόνια της απουσίας του πολλά πράγματα έχουν αλλάξει και κυρίως η ζωή της Lois Lane, που είναι πλέον μητέρα, αρραβωνιασμένη και έχει αφήσει στο παρελθόν την όποια έλξη της για τον υπερήρωα με την κάπα, όπως το βραβευμένο άρθρο της "Γιατί ο κόσμος δεν χρειάζεται πλέον το Superman" μαρτυρά.

Δεν είναι πουλί, δεν είναι αεροπλάνο, είναι ο «Superman» που μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια επιστρέφει και πάλι στη μεγάλη οθόνη. Ύστερα από αλλεπάλληλες αλλαγές σε σκηνοθέτες, σεναριογράφους και λοιπούς συντελεστές και μια μακροχρόνια αναζήτηση πρωταγωνιστή, τα ηνία του όλου εγχειρήματος ανέλαβε ο Bryan Singer. Ο τελευταίος δοκιμάζει να πετύχει, ό,τι έκανε πέρυσι ο Christopher Nolan με το «Batman Begins»: την αναγέννηση ενός franchise το οποίο μετά από μερικά sequels σταμάτησε να είναι το ίδιο φανταχτερό. Η προσπάθεια σύνδεσης με το 'ένδοξο' παρελθόν γίνεται εμφανής ήδη από τους εναρκτήριους τίτλους και το συνοδεύον μουσικό μοτίβο, ενώ δεν λείπουν σχετικές αναφορές και κατά τη διάρκεια της ταινίας. Το κρίσιμο ερώτημα είναι ωστόσο αν ο Singer τελικά τα καταφέρνει.

Η ταινία προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε σκηνές δράσης και σε σκηνές ανάπτυξης χαρακτήρων. Είναι αλήθεια ότι οι πρώτες είναι περισσότερο εντυπωσιακές με αποκορύφωμα την προσγείωση ενός αεροπλάνου σε γήπεδο του baseball. Υπάρχουν πολλές περιστάσεις όπου ο ήρωας θα χρησιμοποιήσει τις υπερδυνάμεις του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, αν και παραμένει άξιο απορίας γιατί αναλώνεται στο να πιάνει μικροκακοποιούς από το Παρίσι έως το Τόκιο και δεν πετά προς Ιράκ και Λίβανο για να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Από την άλλη ο ρόλος του Clark είναι ιδιαίτερα σύντομος και η αναμέτρηση του Lex Luthor με τον αιώνιο αντίπαλό του μικρή σε διάρκεια και απογοητευτική.

Ως προς τις ερμηνείες ο Kevin Spacey προσθέτει μια έντονα camp χροιά στο χαρακτήρα του Luthor, αν και το σατανικό του σχέδιο δεν είναι ιδιαίτερα... σατανικό, ενώ η Parker Posey χαραμίζεται σε έναν ρόλο καρικατούρα. Ο νέος άνθρωπος από ατσάλι, Brandon Routh, μπορεί να μη συγκρίνεται με τον Christopher Reeve, τα καταφέρνει όμως αρκετά καλά στο πρωταγωνιστικό ρόλο. Το «Superman» με εξαίρεση ένα προβλεπόμενο twist και ένα τελευταίο δεκαπεντάλεπτο που θα μπορούσε άνετα να είχε μείνει στο δωμάτιο του μοντάζ, ικανοποιεί ως ένα χορταστικό καλοκαιρινό blockbuster. Παρόλο που από άποψη εισπράξεων πήγε χειρότερα από το αναμενόμενο, οι επόμενες ταινίες που θα συνεχίζουν το μύθο του υπερήρωα είναι απλά αναπόφευκτες.