Mississipi Mermaid

Τον Αύγουστο του 1965, ο Francois Truffaut φτάνει από το Παρίσι, στα γραφεία της Universal Studios στο Hollywood, με τη συνοδεία της βοηθού και διερμηνέα Helen Scott. Σκοπός του, να συναντήσει τον μετρ του τρόμου και της αγωνίας, Alfred Hitchcock. Μεγάλος θαυμαστής του σκοτεινού, «ιερού τέρατος» της σκηνοθεσίας, ο Truffaut τον πείθει να του παραχωρήσει μία εκτενή συνέντευξη, σχετικά με την καλλιτεχνική του πορεία, από τα πρώτα βήματα στα τέλη της δεκαετίας του Α20, μέχρι και την τελευταία του, ως τότε, ταινία «Marnie». Ενάμιση χρόνο μετά, εκδίδεται η ανεκτίμητη αυτή βιογραφία, βασισμένη στην εν λόγω συνέντευξη, που διάρκεσε περισσότερο από 50 ώρες, αλλά και σε αρκετές άλλες συνομιλίες μεταξύ των δύο ανδρών. Αποποιούμενος το ρόλο του δημιουργού και περισσότερο από τη σκοπιά του θεατή ή, ακόμα καλύτερα, του μαθητή, ο Truffaut, προσπαθεί να εκμαιεύσει από το ίνδαλμά του, όχι τόσο τα βαθύτερα μηνύματα των έργων του, όσο τις προσωπικές του σκέψεις, όπως αυτές μετουσιώνονται σε σκηνοθετικές επιλογές.

Η εμμονή αυτή του Γάλλου σκηνοθέτη, με τον Hitchcock δεν προδίδεται τόσο από τις προσεγγίσεις σε προσωπικό πια επίπεδο, όσο από το ίδιο του το σκηνοθετικό έργο. Στην πραγματικότητα, μία σειρά έργων του Truffaut, φέρνουν επίμονα στη σκέψη των θεατών το «χιτσκοκικό» ιδίωμα. Ταινίες όπως το «Shoot the Piano Player» ή το «The Bride Wore Black», θεωρούνται μέρος του προσωπικού του φόρου τιμής, στον μύθο της έβδομης τέχνης, Alfred Hitchcock. Μία όμως είναι η ταινία εκείνη, που περισσότερο από κάθε άλλο έργο του Truffaut, εξυμνεί τον πνευματικό του πατέρα. Πρόκειται για το «Mississippi Mermaid», γυρισμένο στα 1969.

Η ιστορία εκτυλίσσεται σε κάποιο μικρό νησί του Ειρηνικού Ωκεανού, τη γαλλική αποικία Reunion. Εκεί, ένας πλούσιος βιομήχανος, ιδιοκτήτης καπνεργοστασίου (Jean-Paul Belmondo), πληγωμένος από τον τραγικό χαμό της αγαπημένης του, αναζητά σύντροφο μέσω αγγελίας. Μετά από πολύμηνη αλληλογραφία, η αδερφή ψυχή του, την οποία δεν έχει γνωρίσει ποτέ από κοντά, φτάνει στο νησί, με το πλοίο "Mississippi Mermaid". Ωστόσο, η γυναίκα που συναντά (Catherine Denueve) είναι πολύ διαφορετική από αυτό που περίμενε. Το ζευγάρι παντρεύεται και η ζωή τους κυλά αρμονικά. Μέχρι τη στιγμή που το σκοτεινό παρελθόν της μυστηριώδους γυναίκας έρχεται στην επιφάνεια, ανατρέποντας όλες τις ισορροπίες.

Η ταινία «Mississippi Mermaid» δεν είναι απλώς ένα ακόμα film noir. Αντιθέτως, αποτελεί ένα περίτεχνο κολάζ, των περισσοτέρων από τα ευρήματα που αναδείχθηκαν μέσα από τις ταινίες του Hitchcock. Με πηγή έμπνευσης τον θαυμασμό του, με σεβασμό και χωρίς καμία διάθεση απλής αναπαραγωγής ήδη διάσημων σεναριακών ή σκηνοθετικών τρικ, ο Truffaut προσπαθεί μέσα από ένα έργο ολοκληρωμένο από όλες τις απόψεις, να συμπυκνώσει σε μικρές δόσεις, αρκετές από τις καλλιτεχνικές εκλάμψεις του ιδιοφυούς μέντορά του. Συναντάμε, λοιπόν, πλήθος οικείων χιτσκοκικών ευρημάτων, όπως τη σαγηνευτική πρωταγωνίστρια που εξασφαλίζει την εμπιστοσύνη των ηρώων, μέχρι να τους μπλέξει στο σκοτεινό της γαϊτανάκι, τις χαρακτηριστικές σκηνές γρήγορων διαδρομών με αμάξι, με την κάμερα να απαθανατίζει αμείλικτα τις σκέψεις και τα συναισθήματα των προσώπων, αλλά και την ιδιαίτερα αγαπητή στον Hitchcock χρήση του δηλητηρίου, ως μέσου αργού, βασανιστικού, παραληρηματικού θανάτου.

Το ιδιαίτερο, ωστόσο, εκείνο χαρακτηριστικό που καθιστά το «Mississippi Mermaid» τόσο σπουδαίο, είναι πως αποδεικνύει, ότι η ουσιαστική «συνομιλία» μεταξύ δημιουργών, όχι μόνο δεν μειώνει το καλλιτεχνικό τους βάρος, αλλά προχωρά την τέχνη ένα βήμα πιο μπροστά.