DonΑt Look Now

Παραγωγή: 1973

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Nicolas Roeg

Πρωταγωνιστούν: Julie Christie, Donald Sutherland, Hilary Mason, Clelia Matania, Massimo Serato

Κείμενο: Παντελής Φραντζής  |  13-07-2004

Η ταινία «DonΑt Look Νow» παρουσιάζεται καταχρηστικά μέσα από αυτή τη στήλη, αφού σε καμία περίπτωση δεν θεωρείται κλασσική. Προβάλλεται όμως αυτή την εβδομάδα στα θερινά της πρωτεύουσας. Και αυτό είναι ένα θέμα. Πώς, δηλαδή, μία τέτοια ταινία ακολούθησε την πεπατημένη των καλοκαιρινών επανεκδόσεων και έφτασε μέχρι τις ανοιχτές αίθουσες. Γιατί, καλώς ή κακώς, οι καλοκαιρινές αίθουσες δεν διατίθενται μονάχα για δροσερές μπύρες, τσιγάρο και εποχιακά blockbusters. Ούτε προσφέρουν απλά μία δεύτερη ευκαιρία στις χειμερινές απουσίες μας. Τα θερινά είναι το φροντιστήριο των κινηματογραφόφιλων. Αν στα φθινοπωρινά φεστιβάλ τρέχει το νέο αίμα, τα θερινά έχουν παραδοσιακά αναλάβει εντατικά μαθήματα κινηματογραφικής ιστορίας. Τα οποία, απροπό, διατηρούν το πλεονέκτημα, ότι παραδίδονται εντελώς απενοχοποιημένα. Διότι, λίγες είναι οι απολαύσεις που μπορούν να αναμετρηθούν με μία παγωμένη μπύρα, ένα διαρκώς αναμμένο τσιγάρο και το ανελέητο ανφάς της Dietrich κάτω από τις βουκαμβίλιες! (Και βρίσκω την αφορμή να πω ένα τεράστιο ευχαριστώ στον ιδιοκτήτη εκείνου του καταπληκτικού θερινού με τις υπέροχες βουκαμβίλιες, κάτω από την Ακρόπολη-ξέρετε ποιο!). Το ερώτημα, λοιπόν, παραμένει: για ποιο λόγο η συγκεκριμένη εταιρία διανομής συμπεριέλαβε στο καλοκαιρινό πρόγραμμά επανεκδόσεων, πλάι στο μύθο της Μερκούρη, και στα ονόματα των Godard, Fellini, Visconti και των αδερφών Marx, το «DonΑt Look Νow» του Roeg.

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό και ουδόλως δηκτικό. Και δεν τίθενται καν σε επίπεδο σύγκρισης. Το αν πρόκειται για ένα έργο, που αξίζει καλύτερη μοίρα από αυτή των video clubs, θα το αντιληφθούν οι θεατές. Όμως η ταινία αυτή στΑ αλήθεια ασφυκτιά στον χώρο του θερινού. Γιατί, απλούστατα, δεν δικαιολογεί την θέση της εκεί. Δεν καλύπτει ούτε την ανάγκη για ένα ανάλαφρο, φαντεζί υπερθέαμα, αλλά ούτε και την άλλη, την ανάγκη για μία θρησκευτική επιστροφή στα χρόνια της αυθεντικής κινηματογραφικής μαγείας. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργη η επιλογή της. Και, προφανώς, θα παραμείνει ανεξήγητη.

Η ιστορία αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος της Daphne Du Maurier. Ένα ζευγάρι χάνει τη μικρή τους κόρη από πνιγμό. Ο πρωταγωνιστής (Donald Sutherland), συντηρητής έργων τέχνης, αναλαμβάνει την αναστύλωση ενός βενετσιάνικου ναού κι έτσι μετακομίζει μαζί με την σύζυγό του (Julie Christie) στην ιταλική πόλη. Ένα μεσημέρι, η γυναίκα θα γνωρίσει δύο ηλικιωμένες κυρίες. Η μία από αυτές, αν και τυφλή, θα της αποκαλύψει ότι διαθέτει την ικανότητα να βλέπει τους νεκρούς. Η ενόρασή της, τής επέτρεψε, όπως θα ισχυριστεί, να δει και το νεκρό κοριτσάκι. Η πρωταγωνίστρια θα παρασυρθεί σε ένα δαιδαλώδη λαβύρινθο μεταφυσικού παροξυσμού, μπροστά στα έκπληκτα μάτια του συζύγου της. Εκείνος θα προσπαθήσει να κρατήσει τις ισορροπίες και να κάνει τη γυναίκα του να δεχθεί την τραγική αλήθεια: πως η κόρη τους έχει πεθάνει. Πόσο σίγουρος θα μπορεί να είναι όμως και ο ίδιος, όταν ένα κοριτσάκι που θυμίζει έντονα το δικό τους, αρχίσει να εμφανίζεται μέσα από τις σκοτεινές στοές;

Πιστό στο ύφος του «Fog» του Carpenter, του «Shining» του Kubrick και του «Rosmary's Baby» του Polanski, το «DonΑt Look Νow» (ελληνικός τίτλος «Μετά τα μεσάνυχτα») ακολουθεί την κινηματογραφική εκείνη τάση των 70's για μεταφυσικά θρίλερ ανατροπών. Και μπορεί ο Roeg να μην χειρίζεται την ιδιόρρυθμη γραφή της Maurier όπως συνήθιζε μερικές δεκαετίες νωρίτερα ο Hitchcock, ωστόσο δεν τα πηγαίνει καθόλου άσχημα. Το αβανταδόρικο σκηνικό της Βενετίας μπορεί να χρησιμοποιείται σε μεγάλο μέρος της ταινίας με τη λογική του καρτ-ποστάλ, εν τέλει όμως φαίνεται πως αυτό-επιβάλλεται και φορτίζει το έργο με μία σπάνια ατμοσφαιρικότητα. Οι σκηνοθετικές απροσεξίες του πρώτου μέρους της ταινίας διορθώνονται κατά τρόπο μαγικό τη δεύτερη ώρα, αφήνοντας βέβαια μία αίσθηση σύγχυσης γύρω από την πλοκή αλλά κυρίως την ξαφνική αυτή μεταστροφή σε όλα τα επίπεδα- σκηνοθετική, σεναριακή, ακόμα και μουσική. Όπως είπαμε όμως, το ίδιο το είδος στηρίζει την ύπαρξη του στην σύμβαση της σύγχυσης και εκεί κρύβεται η όποια μαγεία. Αν πάντως οι ταινίες σασπένς χώλαιναν ανέκαθεν στο φινάλε, το «DonΑt Look Νow» επιφυλάσσει αν μη τι άλλο, μία από τις πιο ανατρεπτικές κορυφώσεις που είδαμε ποτέ. Για το μουστάκι του Sutherland και την περιβόητη ερωτική σκηνή, οποιαδήποτε απόπειρα σχολίων προκαλεί ναυτία και κάπως έτσι καταπνίγεται.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ:

Το Πρόγραμμα των Προβολών

Αναζήτηση με τον Πρωτότυπο Τίτλο

Αναζήτηση με τον Ελληνικό Τίτλο

Αναζήτηση με την Περιοχή

Αναζήτηση με τον Κινηματογράφο


© 2000-2025 | Θανάσης Γεντίμης

Το σύνολο του περιεχομένου και των υπηρεσιών του CinemaNews.gr διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.

Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναπαραγωγή ή αποθήκευση με κάθε τρόπο και μέσον των περιεχομένων του CinemaNews.gr χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του δημιουργού του.