Guess Who's Coming To Dinner

Παραγωγή: 1967

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Σκηνοθεσία: Stanley Kramer

Πρωταγωνιστούν: Spencer Tracy, Sidney Poitier, Katharine Hepburn, Cecil Kellaway,

Κείμενο: Παντελής Φραντζής  |  07-11-2003

Υπάρχουν ορισμένες ταινίες, που αιφνιδιάζουν όποιον επιδιώκει να ασχοληθεί έστω και λίγο μαζί τους, να σκαλίσει την ιστορία τους και να κατανοήσει τις συγκυρίες και τις συνέπειες της δημιουργίας τους. Αυτές οι ταινίες παύουν σχεδόν αμέσως να μοιάζουν ενδιαφέρουσες για το σενάριο, τη σκηνοθεσία, ή τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών τους, όσο εξαίσια κι αν είναι όλα αυτά. Και αυτό γιατί, από την πρώτη κιόλας στιγμή, φανερώνουν πως κάτι άλλο κρύβεται από πίσω τους, κάτι πολύ πιο σημαντικό και από την ίδια την καλλιτεχνική τους συνεισφορά. Αυτές οι ταινίες αποτελούν ζωτικό, αναπόσπαστο κομμάτι της ίδιας της κινηματογραφικής ιστορίας, καθώς μοιάζουν να ενώνουν με αόρατα νήματα πρόσωπα, καταστάσεις και στιγμές σημαντικές για την ίδια την υπόσταση της έβδομης τέχνης. Σε αυτή την ευλογημένη, μυστηριώδη και συναρπαστική κατηγορία ταινιών ανήκει το "Guess Who's Coming To Dinner" που σκηνοθέτησε το 1967 ο Stanley Kramer.

Η μονάκριβη κόρη ενός ώριμου, ευκατάστατου ζευγαριού επιστρέφει σπίτι μετά από ένα ταξίδι. Μαζί της φέρνει και τον αγαπημένο της, έναν διάσημο, καταξιωμένο γιατρό, τον οποίο γνώρισε και ερωτεύτηκε παράφορα κατά τη διάρκεια της σύντομης απουσίας της. Σκοπός της από κοινού άφιξης είναι να ανακοινώσουν την επιθυμία τους να παντρευτούν το συντομότερο δυνατό. Μία μικρή λεπτομέρεια, ωστόσο, φαίνεται να κηλιδώνει την τέλεια εικόνα: ο επίδοξος γαμπρός είναι μαύρος. Οι εμβρόντητοι γονείς, ένας προοδευτικός ιερέας, η επίσης έγχρωμη υπηρέτρια και οι γονείς της πέτρας του σκανδάλου θα προσπαθήσουν μέσα σε ένα απόγευμα να λύσουν όσα μία ολόκληρη κοινωνία δεν κατάφερε να ξεμπερδέψει για αιώνες. Η δύναμη της αγάπης θα αναμετρηθεί με τις κοινωνικές συμβάσεις και μία συντηρητική γενιά θα νιώσει τα θεμέλιά της να κλονίζονται από τις νέες, ριζοσπαστικές απόψεις.

Μία ιστορία που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί εύκολη ή ακόμα και ηθικολογική και μία άνευρη σκηνοθετική ματιά, ισάξια χλιαρών οικογενειακών ταινιών, γλιτώνουν τη βαθύτερη κριτική, καθώς το ενδιαφέρον στρέφεται - όχι άσκοπα - στα εντυπωσιακά, αστείρευτα παρασκηνιακά στοιχεία. Ιδανική αφορμή για την απαρίθμηση τους, το πρωτοφανές cast.

Η Katharine Hepburn, σε προχωρημένη ηλικία και με κλονισμένη υγεία, μοιάζει να συνεχίζει απτόητη την λαμπρή πορεία της. Η συνεργασία της, στα τριάντα (τότε) χρόνια παρουσίας της στο πανί με κινηματογραφικούς μύθους όπως ο James Stewart, ο Humphrey Bogart και ο Cary Grant, είναι ένα μικρό κομμάτι της καριέρας της. Η απτόητη πρωταγωνίστρια, παρέλαβε το δεύτερο της κατά σειρά Oscar πρώτου γυναικείου ρόλου για αυτό της το ρόλο. Σημειωτέον πως άλλα δύο χρυσά αγαλματίδια, το 1968 και το 1981, έμελλε να την ανακηρύξουν την ηθοποιό με τις περισσότερες διακρίσεις από την Αμερικάνικη Ένωση κινηματογράφου. Ο Spencer Tracy, σύντροφος της Hepburn από το 1940 μέχρι και το τέλος της ζωής του, αναλαμβάνει τον συμπρωταγωνιστικό ρόλο, μολονότι τα σοβαρά προβλήματα της υγείας του, τον καθιστούν ικανό να συμμετέχει στα γυρίσματα μονάχα ορισμένες από τις πρωινές ώρες. Ο θάνατός του αμέσως μετά την ολοκλήρωση της ταινίας προσθέτει ιδιαίτερη βαρύτητα στο αποτέλεσμα.

Το ενδιαφέρον όμως δεν περιορίζεται μονάχα στα καλλιτεχνικά και προσωπικά στοιχεία του πρωταγωνιστικού ζεύγους. Η δολοφονία του Martin Luther King, τον Απρίλη του 1968, αναβάλλει την απονομή των βραβείων Oscar, η οποία πραγματοποιείται με δύο ημέρες καθυστέρηση, φορτισμένη εντονότατα από το ραγδαία επεκτεινόμενο αντιρατσιστικό κίνημα. Οι επιλογές της Ακαδημίας, αποδεικνύονται πιστές στο νέο ρεύμα: τα σημαντικότερα βραβεία δίνονται σε ταινίες σχετικές με το πρόβλημα των διαφυλετικών συγκρούσεων και το "Guess Who's Coming To Dinner" ανήκει σε αυτές. Μπορεί ο Sidney Poitier, βραβευμένος ήδη το 1963 με Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου, να μην τιμήθηκε στην απονομή αυτή, είχε την τιμή, ωστόσο, να είναι βασικός συντελεστής μιας ταινίας που πρωτοστάτησε σε αυτή την άνευ προηγουμένου ενεργή αποδοκιμασία των κοινωνικών αδικιών, εκ μέρους της έβδομης τέχνης.

Τα παραπάνω δεν αποτελούν παρά ελάχιστα από τα νοητά μονοπάτια που, με πυρήνα το έργο του Kramer, εκτείνονται κατά μήκος του παρελθόντος αλλά και του μέλλοντος του κινηματογράφου, συνηγορώντας στο ότι μία ταινία ίσως χρειάζεται κάτι περισσότερο αλλά και κάτι λιγότερο από αυτό που φαντάζεται κανείς, για να θεωρηθεί πραγματικά σπουδαία.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΕΛΙΔΑ:

Το Πρόγραμμα των Προβολών

Αναζήτηση με τον Πρωτότυπο Τίτλο

Αναζήτηση με τον Ελληνικό Τίτλο

Αναζήτηση με την Περιοχή

Αναζήτηση με τον Κινηματογράφο


© 2000-2024 | Θανάσης Γεντίμης

Το σύνολο του περιεχομένου και των υπηρεσιών του CinemaNews.gr διατίθεται στους επισκέπτες αυστηρά για προσωπική χρήση.

Απαγορεύεται η μερική ή ολική αναπαραγωγή ή αποθήκευση με κάθε τρόπο και μέσον των περιεχομένων του CinemaNews.gr χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συναίνεση του δημιουργού του.