Γράφει: Μαριτίνα Παπαμήτρου | 27.09.2015

Ο Fred (Michael Caine) και ο Mick (Harvey Keitel), δύο φίλοι κοντά στη δύση της ζωής τους, παραθερίζουν σε ένα όμορφο ξενοδοχείο στους πρόποδες των Αλπεων. Ο Fred είναι συνθέτης και συνταξιούχος -πλέον- επικεφαλής ορχήστρας, ενώ ο Mick, ένας σκηνοθέτης εν ενεργεία, που προσπαθεί να τελειώσει το ύστατο -κατ' αυτόν- σενάριό του. Ο χρόνος κυλά ήρεμα, με τους δύο φίλους να παρατηρούν με τρυφερότητα τις μπερδεμένες ζωές των παιδιών τους, τα κραυγαλέα νιάτα των σεναριογράφων που δουλεύουν με τον Mick και τους άλλους ενοίκους του ξενοδοχείου. Η ρουτίνα τους όμως θα διαταραχθεί όταν ένας απεσταλμένος της Βασίλισσας της Αγγλίας θα τους επισκεφθεί, προκειμένου να πείσει τον Fred να είναι ο μαέστρος ενός κονσέρτου προς τιμήν του πρίγκιπα Phillip.

Έχοντας καταπλήξει με την απαράμιλλη «La Grande Belezza» του το 2013 και έχοντας ανεβάσει τον προσωπικό του πήχη στα ύψη, ο Sorrentino επιστρέφει με το «Youth», τη δεύτερη αγγλόφωνη ταινία του μετά το «This Must Be The Place», που φαίνεται να αποτελεί κατά κάποιον τρόπο νοηματική συνέχεια της "Μεγάλης Ομορφιάς".

Το γήρας "ουκ γαρ έρχεται μόνον" και στο «Youth» συνοδεύεται από μια έντονη αναπόληση του απώτερου, ανέμελου παρελθόντος, της εποχής που όλα μοιάζουν εφικτά, της εποχής που ποθείς και ποθείσαι. "Όταν είσαι νέος, όλα φαίνονται κοντινά", λέει κάποια στιγμή ο Mick στους νεαρούς συνεργάτες του με πλήρη συνείδηση και διόλου συναισθηματικά. Η σχέση των δυο φίλων δρα ψυχαναλυτικά, αλλά όχι απόλυτα απελευθερωτικά, όπως μάλλον συμβαίνει με τις περισσότερες ανθρώπινες σχέσεις.

Σκηνοθετικά ο Sorrentino δίνει ρέστα για άλλη μια φορά, έχοντας στο πλάι του ένα φανταστικό διευθυντή φωτογραφίας, τον Luca Bigazzi. Πλάνα υψηλής, οπερετικής σχεδόν, αισθητικής που σε αφήνουν με το στόμα ανοιχτό, μουσική προσεκτικά επιλεγμένη, γκροτέσκες φιγούρες και καλλίγραμμα θηλυκά, γοητευτικοί μπουρζουάδες τρίτης ηλικίας.

Ο Michael Caine εκτελεί άψογα τον "απαθή" μαέστρο Fred Ballinger, είναι άλλωστε ένας ρόλος απόλυτα συμβατός με την ερμηνευτική παλέτα του, χωρίς ωστόσο να καταφέρνει να αποφύγει τις συγκρίσεις με τον αγαπημένο συνήθη πρωταγωνιστή του Sorrentino, τον Toni Servillo. Από την άλλη ο Harvey Keitel ως Mick, χαρακτήρας - αντίβαρο του δυσκοίλιου μαέστρου λειτουργεί ανακουφιστικά κωμικά με μια γλυκόπικρη εσάνς ανά στιγμές. H Rachel Weisz είναι συμπαθέστατη ως η συναισθηματικά φορτισμένη κόρη του μαέστρου, με κορύφωση τον καταιγιστικό μονόλογο - κατηγορώ απέναντι στη χρόνια αδιαφορία του πατέρα της, ενώ η Jane Fonda ως η πάλαι ποτέ θρυλική σταρ του Χόλιγουντ, ουσιαστικά παίζει τον εαυτό της. Η μεγάλη έκπληξη της ταινίας πάντως φαίνεται να είναι ο Paul Dano στο ρόλο του κυνικού χολιγουντιανού σταρ που στιγματίστηκε από τις mainstream επιλογές του και πλέον προετοιμάζεται για τη μεγάλη ερμηνεία της ζωής του που θα τον καθιερώσει στο καλλιτεχνικό στερέωμα.

Το «Youth» είναι μάλλον η πιο τρυφερή και μελαγχολική ταινία του Sorrentino έως τώρα. Ωστόσο, η δημιουργική μαεστρία του μάλλον αυτή τη φορά εξαντλείται στο επίπεδο της εικόνας και της ανάλαφρης ενδοσκόπησης και δραματουργικά μένει κάπως μετέωρος, αφήνοντας το κοινό μουδιασμένο. Εν αναμονή, λοιπόν, της επόμενης ταινίας του ιταλού δημιουργού που έχει πολλά να δώσει ακόμα.