Γράφει: Μαριτίνα Παπαμήτρου | 29.09.2014

Ιταλία, Μιλάνο. Ένα τζιπ τρακάρει έναν ποδηλάτη μια νύχτα πριν την Παραμονή των Χριστουγέννων. Τι συνέβη εκείνο το βράδυ; Πώς αυτό το ατύχημα συνδέει και παράλληλα ανατρέπει τη ζωή των δύο οικογενειών Bernaschi και Ossola που βρίσκονται στα όρια της χρεωκοπίας;

Βασισμένο στο ομώνυμο best seller του Stephen Amidon, το «Il Capitale Umano», η ιστορία δυο κοινωνικά διαφορετικών οικογενειών του εύρωστου ιταλικού βορρά, οι μοίρες των οποίων θα συνδεθούν με έναν τυχαίο αλλά και τραγικό τρόπο, μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη από τον Paolo Virzi. Η ταινία σάρωσε στα ιταλικά Oscar, ή αλλιώς βραβεία David di Donatello, κερδίζοντας στα σημεία τον Paolo Sorrentino και τη «La Grande Bellezza» του.

Η εναρκτήρια σεκάνς μας κάνει μάρτυρες ενός τροχαίου ατυχήματος, οι υπαίτιοι του οποίου δεν αποκαλύπτονται εξαρχής. Η ταινία χωρίζεται σε τέσσερα κεφάλαια, καθένα γυρισμένο από την οπτική διαφορετικού χαρακτήρα, σταδιακά αποκαλύπτοντας τι πραγματικά συνέβη το μοιραίο εκείνο βράδυ. Με αυτήν τη γνωστή, αλλά πάντα δύσκολη ως προς την εκτέλεση, αφηγηματική δομή, παρακολουθούμε τον "Dino", έναν κουτοπόνηρο μεσοαστό που προσπαθεί να ανέλθει με κάθε τρόπο στην κοινωνική κλίμακα. Η απόγνωση του, ή η απληστία του αν θέλετε, είναι τέτοια που δεν θα διστάσει να πατήσει επί πτωμάτων προκειμένου να πιάσει την καλή. Ακολουθεί το κεφάλαιο της "Carla", στο οποίο παρακολουθούμε την ανασφαλή σύζυγο μεγιστάνα, μπουχτισμένη από την ψευδαίσθηση ευτυχίας που δημιουργούν τα αναρίθμητα πλούτη, να προσπαθεί να ξαναβρεί την όρεξη για ζωή ασχολούμενη τόσο με τα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης όσο και με το νέο διανοούμενο συνεργάτη της.

Η Valeria Bruni Tedeschi δίνει εδώ ερμηνεία ζωής, κερδίζοντας το βραβείο α' γυναικείου ρόλου στα βραβεία di Donatello. Η "Serena", από την άλλη, είναι η κόρη του Dino, η ασυμβίβαστη νεότητα που αψηφά τις κοινωνικές νόρμες, υπέρμαχη της δικαιοσύνης που δρα κατά συνείδηση, ακόμα κι αν αυτό τελικά της κοστίζει. Τέλος, το "Ανθρώπινο Κεφάλαιο", ως η ενωτική κατακλείδα του δράματος, θέτει στο επίκεντρο την ίδια την ανθρώπινη ζωή και το ζήτημα της αξίας της σε έναν καπιταλιστικό, στυγνά ανταγωνιστικό κόσμο.

Η αδρεναλίνη ρέει άφθονα σε όλη τη διάρκεια της ταινίας, όμως η λύση του μυστηρίου καθαυτή είναι μάλλον απογοητευτική, τσαπατσούλικη κατά κάποιο τρόπο. Αν και το πρώτο μέρος είναι αγωνιώδες και η αφήγηση λειτουργεί εξαιρετικά, το δεύτερο κλιμακώνεται σχετικά ανέμπνευστα και ιδιαίτερα μελοδραματικά δίνοντας την εντύπωση ότι φτιάχτηκε, όπως φτιάχτηκε, για λόγους ευκολίας και οικονομίας του έργου.

Εν τέλει ο Virzi φτιάχνει ένα δυνατό κοινωνικό δράμα με κεντρικό άξονα μια κλασσική θεματολογία, ενώ παράλληλα οι πρωταγωνιστικοί χαρακτήρες του συνθέτουν το ανθρώπινο μωσαϊκό της κοινωνίας της κρίσης, κάνοντας το «Il Capitale Umano» τόσο προσιτό και γνώριμο που είναι αδύνατο να μην ταυτιστείς έστω και λίγο με κάποιον από τους χαρακτήρες.