Γράφει: Μαριάννα Ράντου | 26.09.2014

Ένας βρετανός στρατιώτης στην καρδιά των Ταραχών στο Belfast του 1971. Χωρίς να γνωρίζει την πόλη, χωρίς να γνωρίζει το περιβάλλον, απροετοίμαστος και αποπροσανατολισμένος βρίσκεται εν μέσω διασταυρούμενων πυρών. Η μόνη του εικόνα για το διαιρεμένο Belfast είναι ένας χάρτης με δύο χρώματα που του έδειξαν την μέρα εκπαίδευσης: ένα χρώμα για τους "δικούς μας" και ένα χρώμα για τους "άλλους". Πολύ σύντομα όμως, θα διαπιστώσει ότι η βαθιά διαίρεση που ταλανίζει την Ιρλανδία δεν είναι μόνο τα διαφορετικά χρώματα σε ένα χάρτη, αλλά μια καθημερινή διαμάχη σώμα με σώμα μέσα σε κάθε σπίτι, σε κάθε γειτονιά, με οδοφράγματα, φωτιές, πέτρες και όπλα. Εγκαταλελειμμένος από τη μονάδα του, θα περιπλανηθεί χαμένος σε γειτονιές εχθρικές αλλά και φιλοβρετανικές. Μέσα σ' ένα εξαντλητικό, ανελέητο κυνηγητό, ανάμεσα σε στενά δρομάκια και άγνωστα σπίτια, θα βρεθεί αντιμέτωπος με ανθρώπους από κάθε πλευρά, με απρόβλεπτες αντιδράσεις.

Όπως ακριβώς ο ελλειπτικός τίτλος του, το εξαιρετικό φιλμ του Yann Demange, αναφέρεται σε κάτι απολύτως συγκεκριμένο - το έτος 1971 και τις Ταραχές που ήταν εν εξελίξει - αλλά ταυτόχρονα θα μπορούσε να αποτυπώνει οποιαδήποτε εμπόλεμη ζώνη. Το πλαίσιο εν προκειμένω είναι η διαμάχη καθολικών και προτεσταντών ιρλανδών, κι ανάμεσά τους ένας άθεος βρετανός• θα μπορούσε όμως να είναι η ιστορία οποιουδήποτε τρίτου που εμπλέκεται σε μια πολεμική διαμάχη που δεν τον αφορά άμεσα. Χωρίς σαφή εικόνα για το ποιος είναι φίλος και ποιος εχθρός, και χωρίς να γνωρίζει στην πραγματικότητα ποιον προστατεύει από ποιον, συνειδητοποιεί πολύ σύντομα τη μοναδική βεβαιότητα κάθε εμπόλεμης ζώνης: ανεξάρτητα από συμφέροντα και πολιτικές, σημασία έχει να επιβιώσεις.

Η ιστορία του στρατιώτη Gary Hook (συγκλονιστικός ο νεαρός Jack O'Connell, στη δεύτερη μεγάλη ερμηνεία του τη φετινή χρονιά, μετά το «Starred Up») είναι πιο πολύ απ' όλα μια ιστορία επιβίωσης, παρά ένα χρονικό μια εμφύλιας διαμάχης. Ο Demanage δεν φιλοδοξεί να φτιάξει το επόμενο «Bloody Sunday», και γι' αυτό η υπέροχη κινηματογράφησή του δεν παραπέμπει καθόλου στην ντοκιμαντερίστικη υφή του φιλμ του Paul Greengrass, ο οποίος πραγματεύεται το ίδιο θέμα στο φιλμ-σταθμό για την περίοδο των Troubles στην Ιρλανδία. Η κάμερα του Demanage είναι μέσα στα γεγονότα, δίνοντας στο θεατή μια χειροπιαστή αίσθηση της μπαρουτιασμένης έντασης των οδομαχιών, του πνιγηρού λαχανιάσματος από το κυνηγητό στα σκονισμένα σοκάκια, της σχεδόν απόκοσμης ζαλάδας μετά από μια εκκωφαντική έκρηξη. Σ' αυτό συμβάλλει η υπέροχη φωτογραφία, με όμορφα αλλά και γεμάτα ένταση και ρεαλισμό καδραρίσματα και η υποβλητική μουσική, που ντύνει ιδανικά κάθε σκηνή.

Το «'71» θα μπορούσε να διεκδικήσει επάξια τον τίτλο του έργου-σταθμό για την περίοδο των Ταραχών στην Ιρλανδία, αλλά και τον έπαινο για την καλύτερη βρετανική ταινία της φετινής χρονιάς.