Γράφει: Βάλυ Μουκανάκη | 21.09.2014

Μια ληστεία με άσχημη κατάληξη, η διάσωση ενός σκύλου και μυστικά από το παρελθόν... κι όλα αυτά με φόντο ένα μπαρ στο Brooklyn, ένα από τα επονομαζόμενα "drop bars" στα οποία καταλήγει το μαύρο χρήμα της πόλης. Αντιμέτωποι με τη μαφία αλλά και με την αστυνομική έρευνα, ο Bob (Tom Hardy) και ο Marv (James Gandolfini) προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα και να επιβιώσουν γνωρίζοντας καλά τους κανόνες του παιχνιδιού.

Κι ενώ με μια πρώτη ανάγνωση, η ταινία καταπιάνεται με άλλη μία ακόμα γκανγκστερική ιστορία χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει είναι οι λεπτομέρειες και η έμφαση που δίνει ο Michael Roskam στους χαρακτήρες του. Με κεντρικό άξονα τον Bob, ο χαρακτήρας του οποίου αποκαλύπτεται σταδιακά, ξετυλίγεται και η πλοκή της ταινίας. Ο Bob, όπως ακριβώς επιβάλλει ο ρόλος του ως μπάρμαν, βλέπει και ξέρει πολλά, καταλαβαίνει από πρώτο χέρι τους ανθρώπους, γνωρίζει καλά τον υπόκοσμο του Brooklyn αλλά φαίνεται να απέχει από αυτόν.

Λιγομίλητος και χαμηλών τόνων, μοιράζει τη ζωή του μεταξύ του μπαρ και της εκκλησίας, γεγονός που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερο μυστήριο στον χαρακτήρα του. Λιγότερο πολύπλοκος αλλά με αρκετά μυστικά είναι και ο ξάδερφός του ο Marv ενώ αινιγματική είναι και η προσωπικότητα του αστυνομικού, ο οποίος παρουσιάζεται θρησκόληπτος και όχι ιδιαίτερα ευφυής αλλά στην πράξη καταλαβαίνει πολύ περισσότερα από ό,τι θα περίμενε κανείς.

Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα θολά πλάνα που χρησιμοποιεί ο σκηνοθέτης σε αρκετά σημεία, τα οποία εντείνουν το μυστήριο και την αγωνία ενώ παράλληλα θυμίζουν εικόνες μέσα από τα μάτια των μεθυσμένων θαμώνων του μπαρ, κάνοντας έτσι τον θεατή να εισέλθει ακόμα περισσότερο μέσα στην ταινία. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ταινία είναι βασισμένη στο διήγημα "Animal Rescue" του Dennis Lehane (γνωστού για τα «Mystic River», «Gone Baby Gone», και «Shutter Island»), τίτλος ο οποίος προοριζόταν να αποτελέσει και τίτλο της ταινίας, γεγονός που αποπροσανατολίζει ελαφρώς σχετικά με τα σημεία στα οποία ήθελε να εστιάσει ο Roskam.

Εν τέλει, τo «The Drop» δεν πρωτοτυπεί ιδιαίτερα από πλευράς πλοκής, τραβάει όμως την προσοχή γιατί συγκριτικά με ταινίες του είδους του επιλέγει ένα διαφορετικό τρόπο παρουσίασης της ιστορίας, έναν τρόπο περισσότερο αργό, χωρίς περιττά ξεσπάσματα και ανθρωποκυνηγητά αλλά εξίσου σκοτεινό και γεμάτο ένταση.