Γράφει: Νεκτάριος Σάκκας | 27.09.2012

Απ' τα ψηλά στα χαμηλά, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος της "διαδρομής" του υπογράφοντος μεταξύ του «Marina Abramovic: The Artist Is Present» και του «Una Noche», μίας ταινίας που για λόγους μάλλον ακατανόητους σάρωσε τα βραβεία στο φεστιβάλ της Tribeca. Κάπως έτσι, βρέθηκα να ακολουθώ μία μαρτυρική πορεία, από το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ του Akers στο προοδευτικά αφόρητο μελόδραμα της Lucy Mulloy. Ανάλογη πορεία ακολούθησαν και οι ήρωες της ταινίας, όμως - ας είναι καλά η σκηνοθέτις - η ταύτιση με το δράμα τους στάθηκε προσωπικά αδύνατη.

Στα της ιστορίας, τρία νεαρά παιδία (δύο αδέρφια κι ένας φίλος) αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τη σύγχρονη Κούβα με προορισμό το Μαϊάμι. Αυτό το οδοιπορικό ενηλικίωσης και απόδρασης, από ένα περιβάλλον που οι συγκυρίες το καθιστούν οριστικά και αμετάκλητα αβίωτο, περιλαμβάνει όλα τα αναμενόμενα γνωρίσματα της σεξουαλικής αφύπνισης, της σταδιακής συνειδητοποίησης του εαυτού, του απογαλακτισμού από το οικογενειακό περιβάλλον και της συνεπακόλουθης ανάληψης ευθυνών. Όλα αυτά η Mulloy τα "σερβίρει" με ένα σχετικό σκηνοθετικό σκέρτσο και πολύχρωμη φωτογραφία, η οποία σμιλεύει όμορφα την ηλιόλουστη Αβάνα.

Παρότι τα προβλήματα για το «Una Noche» αρχίζουν να διαφαίνονται από νωρίς (π.χ. ασαφές και αχρείαστα συναισθηματικό το voice-over), οι όποιες παραφωνίες μασκάρονται ως ένα βαθμό, τουλάχιστον μέχρι το σημείο όπου οι σεναριακές επιλογές αρχίσουν να προδίδουν τις προθέσεις της Mulloy. Γιατί η εμπνευσμένη από αληθινά γεγονότα απόπειρα απόδρασης τριών εφήβων από το "ναρκοθετημένο" μέλλον τους δύναται αυτονόητα να συγκινήσει τον θεατή, όμως ο τρόπος που προσεγγίζει η ταινία το εξαιρετικά σοβαρό και επίκαιρο ζήτημα της μετανάστευσης συνιστά τον ορισμό της επιδερμικής προσέγγισης.

Φτώχεια, κοινωνία σε κρίση και οικογενειακά αδιέξοδα έρχονται να στριμωχτούν κακήν κακώς με τη σεξουαλική αφύπνιση, την επιτακτική ανάγκη για απόδραση και μία σειρά από εμπόδια που τη δυσκολεύουν. Όταν πια οι τρεις ήρωες βρεθούν χαμένοι μεσοπέλαγα ανάμεσα σε πεινασμένα σκυλόψαρα, εκείνο που εξακολουθούν να διατηρούν είναι εκτός από την ψυχραιμία τους και την ασίγαστη επιθυμία για έρωτα. Εκεί κάπου είναι και το σημείο όπου κάθε ίχνος σοβαρότητας του εγχειρήματος της Mulloy έχει πλέον βουλιάξει στα μαύρα, νυχτερινά νερά, κάπου μεταξύ των 90 μιλίων που χωρίζουν το Μαϊάμι από την Αβάνα.