Ο Adam Buckley βρίσκεται στην καρότσα ενός φορτηγού με κλειστά τα μάτια. Η τελευταία δοκιμασία στη διαδικασία μύησης του στην αδελφότητα του κολλεγίου του είναι να ληστέψει ένα παντοπωλείο. Στην πορεία, όμως, η δοκιμασία πάει εντελώς στραβά και κάθε κίνηση αποδεικνύεται καταστροφική. Ο Adam θα βρεθεί αντιμέτωπος με τους υπόλοιπους 'αδελφούς', αλλά κυρίως με την ίδια του τη συνείδηση.

Έχοντας ήδη το βραβείο κοινού του φεστιβάλ SXSW στη τσέπη, ο σκηνοθέτης Will Canon συμμετείχε φέτος στο διεθνές διαγωνιστικό μέρος των 'Νυχτών Πρεμιέρας' με το θρίλερ «Brotherhood». Πρόκειται για την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, η οποία βασίζεται στο προγενέστερό του έργο μικρού μήκους «Roslyn».

Ενδιαφέρον ντεμπούτο αδιαμφισβήτητα. Επιλέγοντας μια τόσο mainstream θεματική (καψώνια σε κολεγιακές αδελφότητες), θα μπορούσε εύκολα να πέσει με τα μούτρα στις κοινοτοπίες και σε μια copy/paste λογική. Αντιθέτως, επιτυγχάνει μέχρι ενός σημείου να διαφοροποιηθεί από τις λοιπές ταινίες του είδους και να δώσει το προσωπικό του στίγμα. Ο ρυθμός είναι γρήγορος, κάθε σκηνή δίνει ώθηση στη δράση, το επιτηδευμένο τρέμουλο της κάμερας συμβάλλει στη δημιουργία μιας αγχωτικής ατμόσφαιρας και το φινάλε είναι απροσδόκητο. Χρειάζεται μπόλικο ταλέντο για να κρατάς την αδρεναλίνη μονίμως στα ύψη και αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε.

Ωστόσο, τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά δεν μπορούν να υπερκεράσουν τα μειονέκτηματα στα οποία οφείλεται αυτή η γεύση μετριότητας που αφήνει, βγαίνοντας από την αίθουσα. Οι ερμηνείες είναι αδιάφορες και υπάρχουν πολλά σημεία κατά τα οποία ο θεατής γελάει, όχι προφανώς επειδή αυτήν ήταν η πρόθεση του σκηνοθέτη, αλλά επειδή τα τεκταινόμενα καταντούν γελοία μέσα στην υπερβολή τους. Ουσιαστικά το «Brotherhood» σου δίνει την αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης ήθελε απλώς να φτιάξει μια ευχάριστη ταινία αγωνίας και τίποτα παραπάνω. Τροφή για σκέψη δίνεται μεν, σε πολύ μικρές ποσότητες δε. Η συμπεριφορά του ανθρώπου όταν αυτός επηρεάζεται από την ψυχολογία της μάζας, μπορεί να γίνει επικίνδυνη και αυτός είναι ο κύριος προβληματισμός που ανακύπτει. Η δυναμική του όμως εξαντλείται πολύ γρήγορα, ακριβώς επειδή το σενάριο φλυαρεί ακατάπαυστα.

Αν ο Canon, λοιπόν, είχε κατα νου να κάνει το βράδυ μας απλώς διασκεδαστικό, το κατάφερε και γι' αυτό θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον να δούμε ποια θα είναι η επόμενη κίνηση του.
 

Μαριτίνα Παπαμήτρου - 29.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο