Ο εκκεντρικός καθηγητής Collins ζει στο χαοτικό διαμέρισμά του εντελώς αποκομμένος από τον έξω κόσμο. Όταν η Penny, που είναι μοντέλο, μετακομίζει στο διπλανό διαμέρισμα, ο καθηγητής γοητεύεται τόσο πολύ από αυτήν που αρχίζει να τρυπά τη μεσοτοιχία που τους χωρίζει ώστε να την παρακολουθεί διαρκώς. Η εμμονή του με την κοπέλα τον οδηγεί σε ένα ατελείωτο παραλήρημα ονειροπολήσεων και ψευδαισθήσεων.

Όχι δεν πρόκειται για κάποιου είδους ηδονοβλεπτική soft porn ιστορία, αλλά για την επιτομή της ψυχεδέλειας και της κουλτούρας sex, drugs and rock 'n roll δια χειρός Joe Massot με πρωταγωνιστές την 'je-taime-moi-non-plus' Jane Birkin, πανέμορφο και επιτυχημένο μοντέλο στα 60's και 70's, μούσα του Serges Gainsbourg, μέτρια τραγουδίστρια και ακόμα πιο αδιάφορη ηθοποιό και τον Jack McGowran, έναν από τους πιο γνωστούς Βρετανούς κωμικούς ηθοποιούς, ο οποίος ανέλαβε ουσιαστικά τον πρώτο του μεγάλο ρόλο σε αυτήν εδώ την ταινία. Η μουσική επένδυση ανήκει στο πρώην 'σκαθάρι' George Harrison (ο οποίος τότε διένυε την 'ινδική' περίοδό του), η οποία συνολικά πλαισιώνει την ταινία με επιτυχία, αν και ομολογουμένως κάποιες στιγμές ακούγεται πραγματικά παράταιρη.

Ελάχιστοι διάλογοι (η Birkin δεν έχει ούτε μια ατάκα), γυρίσματα αποκλειστικά σε εσωτερικούς χώρους, τραγελαφικές σκηνές (όπως η μάχη του καθηγητή με το αγόρι της Penny που περιλαμβάνει γιγαντιαία κραγιόν και τσιγάρα) και πολύχρωμοι ψυχεδελικοί παροξυσμοί είναι τα βασικά συστατικά της. Θα μπορούσε να είναι και ένα μεγάλου μήκους βιντεοκλίπ της εποχής κατά κάποιον τρόπο. Ενδεχομένως, βέβαια, ο σκηνοθέτης να ήθελε να αναδείξει την αντίθεση μεταξύ του συντηρητικού κομματιού της κοινωνίας και των επαναστατών hippies - από τη μια το μουντό, κλειστοφοβικό διαμέρισμα του καθηγητή και από την άλλη ο φαντασμαγορικός, ονειρικός κόσμος της Penny - ή ακόμα και να υπογραμμίσει ότι ο λαμπερός και ξέγνοιαστος κόσμος των παιδιών των λουλουδιών δεν ήταν τόσο ιδανικός όσο φαινόταν. Ωστόσο, η προσέγγιση είναι τόσο αφελής και επιφανειακή που δεν εμπνέει βαθύτερες αναλύσεις.

Εάν η ταινία μνημονεύεται πλέον για κάτι είναι κυρίως γιατί αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για το ομότιτλο τραγούδι - trademark των Oasis. Σίγουρα απευθύνεται μόνο στους λάτρεις της εποχής εκείνης, οπότε οι υπόλοιποι μάλλον θα εκνευριστούν. Σημείωση ότι η ταινία επαναπροβλήθηκε στις Νύχτες Πρεμιέρας ύστερα από τριάντα χρόνια σε κόπια των 16 mm.
 

Μαριτίνα Παπαμήτρου - 27.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο