Ένας ευαίσθητος και μοναχικός δεκαπεντάχρονος υπομένει καρτερικά τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση που δέχεται από τους bullies του σχολείου του αλλά και από τη νεαρή αλκοολική μητέρα του, η οποία μετά το θάνατο του άντρα της προσπαθώντας με νύχια και με δόντια να τα βγάλει πέρα, γίνεται συχνά εριστική και επιθετική. Ο μικρός Sebbe θέλοντας να ξεφύγει από τη σκληρή πραγματικότητα, βρίσκει αντικείμενα στα σκουπίδια στα οποία με τα ικανά του χέρια εμφυσά ζωή. Παράλληλα, η αγάπη για τη μητέρα του είναι τόσο έντονη που κάνει τα πάντα για να την προστατεύσει. Ωστόσο, ο μικρόκοσμος μέσα στον οποίο ζούνε κάποια στιγμή θα καταρρεύσει και ο Sebbe θα βιώσει την απόλυτη μοναξιά.

Σουηδικό δράμα από τον γεννηθέντα στο Ιράν Babak Najafi για το οποίο έλαβε το βραβείο καλύτερου σκηνοθετικού ντεμπούτου στο φεστιβάλ Βερολίνου, με εξαιρετικό πρωταγωνιστικό δίδυμο αποτελούμενο από τον ερασιτέχνη μικρό Sebastian Hiort af Ornas και την Eva Melander. Και οι δύο καταφέρνουν να αποτυπώσουν με την εκφραστικότητά τους σε κάθε close up το συναισθηματικό χάος των χαρακτήρων τους και ουσιαστικά αλληλοσυμπληρώνονται σε κάθε σημείο έντασης της ταινίας.

Το «Sebbe» δικαίως θα συγκριθεί με ταινίες, όπως το «Elephant» του Gus Van Sant, ωστόσο η διαφορά του έγκειται στο ότι παρακολουθούμε σταδιακά τους λόγους για τους οποίους ο ήρωας φθάνει στα όρια του και εκρήγνυται, ελαχιστοποιώντας κατ' αυτόν τον τρόπο την πιθανότητα αποστασιοποίησης από αυτόν.

Αυτό που θα μπορούσε να προσάψει κανείς στον κύριο Najafi είναι ότι το σενάριο συχνά υπερφορτώνεται με πολλαπλά περιστατικά - κυρίως στο δεύτερο μέρος της ταινίας - των οποίων η δραματικότητα φαίνεται να παραμένει ανεκμετάλλευτη, κάνοντας το θεατή να αναμένει κάποιου είδους κάθαρση. Η προσέγγιση που ακολουθείται έχει ως αποτέλεσμα να υπάρχουν στιγμές όπου ορισμένες σκηνές είναι αργόσυρτες ενώ άλλες διαδέχονται τόσο γρήγορα η μία την άλλη που δεν υπάρχει χρόνος επεξεργασίας για το κοινό.

Σε κάθε περίπτωση η κινηματογράφηση είναι όμορφη με μια μουντή, γκρίζα κατά βάση χρωματική παλέτα που σε βυθίζει ακόμα περισσότερο μέσα στη ψυχοσύνθεση των πρωταγωνιστών. Πρόκειται για μια ιστορία δύο απεγνωσμένων ψυχών που παλεύουν με την ίδια τη ζωή.
 

Μαριτίνα Παπαμήτρου - 26.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο