Μια ομάδα Δανών στρατιωτών αναχωρεί για το Armadillo, μια στρατιωτική βάση στην επαρχία του Helmand στο Αφγανιστάν. Ο σκηνοθέτης Janus Metz αποφασίζει ρισκάροντας τη ζωή του να ακολουθήσει τους στρατιώτες και να καταγράψει τις εμπειρίες τους. Αποτυπώνει τη ρουτίνα της καθημερινότητάς τους, τις επαφές τους με το ντόπιο πληθυσμό, τη δυσκολία προσέγγισής του, την προσπάθεια εντοπισμού του «εχθρού» αλλά και τις συγκρούσεις με τους Ταλιμπάν. Παράλληλα παρουσιάζεται και η πλευρά των άμαχων Αφγανών, οι οποίοι δείχνουν επιφυλακτικοί κι επιλέγουν να παραμείνουν αμέτοχοι σ' αυτόν τον πόλεμο, υφιστάμενοι τις συνέπειές του και όντας τα μοναδικά θύματά του.

Ο Metz δεν κρίνει την παρουσία των δυτικών στρατευμάτων στο Αφγανιστάν, το κατά το κατά πόσο δηλαδή θεωρείται σκόπιμη ή όχι, ωφέλιμη ή επιζήμια. Ούτε τις πράξεις τους. Αντιθέτως, εστιάζει στα άτομα, στην ψυχολογία και τα συναισθήματα των στρατιωτών που με το πέρασμα του χρόνου γίνονται όλο και πιο κυνικοί για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η αρχική ανακούφιση από την εξόντωση του εχθρού στην πορεία μετατρέπεται σε ευχαρίστηση και περηφάνια και το όλο σκηνικό φαίνεται να μοιάζει με παιχνίδι γεμάτο ένταση κι αδρεναλίνη στα μάτια τους. Η αποδοχή της πιθανότητας να σκοτώσεις για να μη σκοτωθείς καθώς και η μετάλλαξη των χαρακτήρων είναι κάτι αναμενόμενο, ο εθισμός όμως των στρατιωτών σ' αυτή την ένταση του πολέμου προκάλεσε το ενδιαφέρον του σκηνοθέτη κι αποτέλεσε το έναυσμα για να γυρίσει το ντοκιμαντέρ.

Δεν είναι η πρώτη ταινία που βασίστηκε στο συγκεκριμένο θέμα (βλ. «In The Valley Of Elah», «Hurt Locker»). Βέβαια το «Armadillo» δεν μπορεί να ειδωθεί ως 'ταινία' με τη στενή έννοια του όρου. Τραβάει όμως την προσοχή, επειδή ό,τι βλέπουμε κατά τη διάρκεια του έχει πραγματικά συμβεί κι έτυχε μια κάμερα να βρίσκεται εκεί και να το καταγράψει. Γινόμαστε μάρτυρες μιας πραγματικότητας, που παρά τη βιαιότητά της, οι στρατιώτες επέλεξαν και συνεχίζουν να επιλέγουν να βιώσουν. Όσοι επέστρεψαν δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν σε μια φυσιολογική ζωή και η πλειοψηφία των στρατιωτών που βλέπουμε στην οθόνη θα γυρίσει από επιλογή στο Αφγανιστάν το 2011.

Το ντοκιμαντέρ απέσπασε το βραβείο της Εβδομάδας Κριτικής στις Κάννες και η προβολή του στις δανέζικες αίθουσες προκάλεσε έντονο προβληματισμό τόσο στο κοινό όσο και στον πολιτικό κόσμο της χώρας... ίσως γιατί καταρρίπτει κάποιες πεποιθήσεις περί ειρηνευτικού χαρακτήρα των αποστολών στο Αφγανιστάν, ίσως γιατί καμιά φορά χρειάζεται να δεις κάτι με τα μάτια σου για να καταλάβεις τι πραγματικά συμβαίνει....
 

Βάλυ Μουκανάκη - 26.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο