 1975. Η επίδοξη rockstar Joan Jett (Kristen Stewart), γνωρίζει τον φημισμένο παραγωγό Kim Fowley (Michael Shannon) και εκείνος με τη σειρά του την φέρνει σε επαφή με την ντροπαλή (και οπαδό του Bowie) Cherie Currie (Dakota Fanning), για να σχηματίσουν με άλλες τρεις κοπέλες το all-girl rock n roll group, των Runaways, με σκοπό την επιτυχία. Κάποια τραγούδια, πολλά ναρκωτικά και ακόμη περισσότεροι πειραματισμοί μετά, η επιτυχία έρχεται, αλλά δεν την αντέχουν όλες...
Αναμενόμενη ταινία αυτή των Runaways, καθώς για τις νεαρές starlet του κεντρικού διδύμου Fanning και Stewart, θαρρείς πως λέει την ίδια ιστορία με αυτή των χαρακτήρων τους: όπως δηλαδή οι Jett/Currie αναγκάστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα, να μεγαλώσουν και να 'σκεφτούν με το πουλί τους' (όπως τις διατάζει ξανά και ξανά ο manager τους), έτσι και οι δύο νεαρές έρχονται να αποδείξουν αν μπορούν να σταθούν με αξιώσεις σε δύο ρόλους εφήβων με.. ενήλικες συμπεριφορές.
70's, teenage angst και rock n roll. Εκρηκτικός συνδυασμός αν μη τι άλλο, για το κοριτσίστικο συγκρότημα, που πασχίζει να αποδείξει ότι είναι κάτι καλύτερο από τα αγόρια και ω του θαύματος, το καταφέρνει. Το sex appeal της Currie σε συνδυασμό με την τραχύτητα των ήχων και των στίχων της Jett, εκτοξεύει τις Runaways μόλις μέσα σε δύο χρόνια, και από κοριτσόπουλα των προαστίων, με τους αλκοολικούς μπαμπάδες και τα κατεστραμμένα σπίτια, μετατρέπονται σε ιαπωνοcelebrities μεγατόνων, με πολλή επιτυχία, πολλά ναρκωτικά, αλλά δυστυχώς λίγα λεφτά, καθώς ο mastermind manager κατάφερε να τις ξεζουμίσει οικονομικά όσο πρόλαβε.
Στο δίωρο ταξίδι της ταινίας, δεν βλέπουμε μόνο την άνοδο και την πτώση ενός rock group - βλέπουμε και όλες τις φάσεις της ενηλικίωσης, όπως αυτές βιώνονται από έφηβα κορίτσια, που μαθαίνουν ξαφνικά στα μεγαλεία και πασχίζουν να μην κάψουν την παιδικότητά τους, τρελαμένες παράλληλα για να ξεφύγουν από την μιζέρια της προηγούμενης ζωής τους. Η ιστορία έδειξε πως η Jett που είχε εξαρχής συνειδητά διαλέξει αυτό το δρόμο, σώθηκε από την λαίλαπα της ξαφνικής επιτυχίας και σταδιοδρόμησε, ενώ η Currie που απλά επιλέχθηκε λόγω εικόνας, λύγισε κάτω από το βάρος όλων αυτών που είχε να θυσιάσει, για να το παίζει σέξυ γατούλα για λυσσασμένα γιαπωνεζάκια. Βίοι παράλληλοι και εν τέλει αντίθετοι, για δύο παιδιά, που έπαιζαν σαν αγριεμένες γυναίκες, βάφοντας τα περιοδικά και τα όνειρά τους με Punk και rock n roll χρώματα.
Παρόμοια είναι και η ιστορία της 'κοπέλας του βαμπίρου' και της 'πιο αγαπημένης (;) πιτσιρίκας' των τουλάχιστον τελευταίων 10 χρόνων και η άτυπη μάχη μεταξύ τους, εξελίσσεται ως αναμενόταν, καθώς η Fanning έχει γράψει περισσότερα χιλιόμετρα στους δρόμους του κινηματογράφου, και έτσι κρατάει τον σαφώς δυσκολότερο ρόλο της Currie με την αφέλεια και την απελευθέρωση που αυτός επιβάλλει. Από κοντά της η Stewart εξακολουθεί να αποδεικνύει πως είναι μια ηθοποιός περιορισμένων δυνατοτήτων, που αν δεν σταματήσει να παίζει το παραμελημένο κοριτσάκι, η ιστορία θα την προσπεράσει, όπως αντίστροφα συνέβη με την τραγουδίστρια των Runaways, πλάθοντας παράλληλα μια Joan Jett, αποφασισμένη και προσηλωμένη στον rock n roll στόχο. Αν και το έργο αρχίζει πολύ παιδιαρίστικα, με τις δύο πιτσιρίκες να έχουν σχεδόν ξεχάσει πώς να παίζουν κορίτσια σχεδόν της ηλικίας τους, όταν στο δεύτερο μέρος το ενήλικό στοιχείο είναι το επικρατές, ανεβάζουν και οι δύο ρυθμό και είτε solάρουν εξαιρετικά, είτε εμπλέκονται ιδανικά, έως και ηδονιστικά, υπό τους ήχους του "I Wanna Be Your Dogs" των Stooges.
H πορεία των Runaways υπήρξε μικρή, αλλά θεαματική και τα πολλά τους κατορθώματα έρχονται να το επισφραγίσουν. Η ταινία των Runaways βγάζει σε σημεία hitάκια από τις πρωταγωνίστριες, αλλά με πολλές σκηνές fillers, χάνει στην τελική μας εκτίμηση. Δεν πειράζει, έτσι και αλλιώς, όπως τραγουδούσε και η Jett, "they don't give a damn about their bad reputation".
Λουκιανός Κοροβέσης - 23.09.2010 |
