 Ο John (John C. Reilly) δεν μπορεί, επτά χρόνια μετά, να ξεπεράσει την πρώτη του γυναίκα. Όταν σε ένα πάρτυ θα γνωρίσει την Molly (Marisa Tomei) πιστεύει πως κανείς δεν θα μπορέσει να τους χωρίσει. Μέχρι να γνωρίσει τον 22χρονο γιό της, Cyrus (Jonah Hill).
Ως indie κωμωδία μας συστήνεται μέσω του trailer του το «Cyrus», για να το γυρίσει γρήγορα μέσα στην ίδια την ταινία σε σχόλιο ανάμεσα στο οιδιπόδειο μητέρας και γιού. Ο Cyrus δεν έχει κάτι το ανώμαλο - είναι ένα απολύτως φυσιολογικό παιδί, το οποίο έχει μεγαλώσει μόνο με τη μητέρα του, αναπτύσσοντας έτσι ένα πολύ ιδιαίτερο δεσμό. Όταν λοιπόν θα νιώσει πως τα κεκτημένα και η αγκαλιά της μάνας ενδέχεται να αποκτήσει και άλλο ένοικο, η μάχη θα αρχίσει και πίσω από το καλογυαλισμένο του χαμόγελο και τα ροδαλά του μαγουλάκια, θα κρυφτεί ένας ενήλικος με συμπεριφορές μικρού παιδιού, που θα κάνει οτιδήποτε περνάει από το χέρι του για να χωρίσει το νέο ζευγάρι. Παράλληλα, ο επίδοξος εραστής, σε μια απέλπιδα προσπάθεια ανάκτησης όχι μόνο του έρωτα, αλλά και ολόκληρης της ζωής του, θα κρεμαστεί και αυτός από τη μεριά του πάνω από τη Molly, αφήνοντάς την έτσι στην μέση της διελκυστίνδας των δύο αντρών, που ο καθένας τη θέλει για τον εαυτό του, χωρίς να σκέφτεται τι θέλει πραγματικά εκείνη...
Το παραπάνω σενάριο θα μπορούσε να περιγράφει ένα εξαιρετικό θρίλερ (ή την τυπική σχέση ελληνίδα μάνας/γιου) αλλά στην περίπτωση του «Cyrus», αγγίζει την ψυχολογία επιδερμικά, για να μην χάσει την χιουμοριστική του επίστρωση. Ο John C. Reilly ικετεύει για αγάπη, ο Jonah Hill χαρίζει διφορούμενες μούτες, παιδιαρίζοντας και εκβιάζοντας την αγάπη της μάνας και η Marisa Tomei (γυναικάρα παρεμπιπτόντως και σε αυτή την ηλικία), είναι στη μέση προσπαθώντας να συμβιβάσει τα πράγματα, σε μια ερμηνεία, η γλυκύτητα της οποίας κερδίζει σαφώς τις εντυπώσεις από τον τυπικό Reilly και τον ανεπαρκή Hill. Το άτυπο power play των δύο ανδρών του πρώτου μέρους, σταδιακά θα μετατραπεί σε κλωτσομπουνίδι στο δεύτερο, για να καταλήξουμε σε ένα φινάλε, προστατευτικό και ασφαλές, σαν την αγκαλιά της μάνας. Δυστυχώς ο σκηνοθέτης, μπλέχτηκε στην ανέκφραστη φατσούλα του Cyrus και όπως εμείς δεν ξέραμε τι μπορεί να σκέφτεται κάθε στιγμή, έτσι και εκείνος έφτιαξε μια ταινία χιουμοριστικά κοινωνική, ή κοινωνικά περιγελαστική, η οποία δεν μπορούμε να πούμε ότι αφήνει κάτι το αξιομνημόνευτο, πέραν ίσως της αβάσταχτης γλύκας του μελαγχολικού πρόσωπου της Tomei.
Ο Cyrus δεν θέλει να μεγαλώσει, ο John δεν θέλει να ξαναπληγωθεί, η Molly δεν θέλει να χάσει κανέναν τους και εμείς θέλαμε να δούμε μια κωμωδία, η οποία κατέληξε κοινωνική, και μάλιστα αφελής. Bras de fer δύο ανώριμων ανδρών, για την καρδιά της ίδιας γυναίκας, με τόσες συμβάσεις και ευκολίες, καταλήγει σε... ισοπαλία και σε μια πολύ μέτρια, έως αδιάφορη ταινία.
Λουκιανός Κοροβέσης - 23.09.2010 |
