 Ένας μεξικανός παλαιστής μετρίου αναστήματος και φαινομενικά χαμηλών προσδοκιών ετοιμάζεται για έναν κρίσιμο αγώνα. Η οικογένειά του αγωνιά για την έκβαση του ματς ενώ ο μικρός του γιός δεν χάνει την πίστη του σε αυτόν. Παράλληλα ένας γιαπωνέζος ντυμένος με φαντεζί ποπ αποχρώσεων πυτζάμες, ξυπνάει σε ένα μικρό λευκό άδειο δωμάτιο δίχως πόρτες και δίχως γνωρίζοντας το πώς βρέθηκε εκεί, ενώ από τους τοίχους ξεπροβάλλουν μικρά φαλλικά εξογκώματα. Στο πάτημα κάθε εξογκώματος, κάθε λογής άχρηστο αντικείμενο εμφανίζεται στο δωμάτιο, από οδοντόβουρτσες και ξαπλώστρες μέχρι σούσι, στάμνες, ένας ιθαγενής (!), καρέκλες, τηλεβόες και πολλά άλλα. Μπερδευτήκατε;
Η εκτεταμένη χρήση κάθε είδους συμβόλου από τον άνθρωπο δίνει την δυνατότητα στον παραγωγό, σκηνοθέτη, σεναριογράφο και (ουφ) ηθοποιό Hitoshi Matsamuto να δημιουργήσει ένα ανορθόδοξο πείραμα του οποίου το αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί από το πόσο μπορεί να παίξει με το μυαλό του θεατή και κατά πόσο ο θεατής είναι διατεθειμένος να ανοίξει το μυαλό του σε αυτά που θα του δώσει ο Matsamuto, όχι αμάσητα δεδομένα και απαντήσεις αλλά ερεθίσματα για να αναπτύξει μια δική του κρίση. Τα σύμβολα υπάρχουν παντού, πάντα εκπροσωπόντας κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα ένα αδύναμο, αργό σαλιγκάρι μπορεί να εκπροσωπεί τον πιο δυνατό μαχητή κατά τον μεξικανό πιτσιρίκο της ταινίας. Αυτά τα σύμβολα όμως, παρόλο που ο άνθρωπος εξακολουθεί να εξαρτάται από αυτά, σπανίως αναζητά την γέννησή τους. Γνήσιος σουρεαλιστής, ο Matsamuto απλώνει δύο φαινομενικά άσχετες μεταξύ τους ιστορίες όσο σύνθετα αλλά και ασυνάρτητα περνάει από το χέρι του με σκοπό να μιλήσει για τα αυτά τα σύμβολα και τα αρχέτυπα, την φαλλοκρατία, την υλιστική κοινωνία, το παράδοξο της ύπαρξης, την λειτουργία του σύμπαντος... και πολλά διαφορετικά θέματα τα οποία μπορεί ο καθένας να ερμηνεύσει όπως ακριβώς θέλει. Η μελέτη τους από τον Matsamuto περιλαμβάνει το πως τα παιδιά μεγαλώνουν από υλιστές σε συμβολιστές, το 'κοίτα και μάθε', μέχρι ωσότου αυτή η γνώση των συμβόλων να φτάσει σε ένα ανώτατο επίπεδο, το οποίο μπορεί πια να αποδώσει πιο ενήλικα αλλά και επικίνδυνα αποτελέσματα.
Ο ίδιος ο Matsamuto αποτελεί μια καταπληκτική κωμική και ενίοτε τραγική φιγούρα στο ρόλο του έγκλειστου γιαπωνέζου, ενώ τα σκηνοθετικά τρικ που χρησιμοποιεί ανά διαστήματα, φανερώνουν έναν δημιουργό- 'σφουγγάρι' επιρροών και ερεθισμάτων από τον παγκόσμιο σινεμά-και όχι μόνο.
Χωνευτήρι ποπ αναφορών, κωμικό πανηγύρι γκάνγκς και σλάπστικ χιούμορ, cyberpunk videoclip (ιδιαίτερα στο εμπνευσμένο και εντυπωσιακό δεκάλεπτο φινάλε), φιλοσοφικό δοκίμιο πάνω στην ίδια μας την ύπαρξη, τίμιο mindfuck movie, σουρεαλιστικό παραλήρημα, μπούρδα ολκής...το «Symbol» μπορεί να δεχτεί πολλές ερμηνείες και ακόμα περισσότερες 'ταμπέλες'. Είναι όμως σίγουρα ένα έργο που δίνει απλόχερα 'τροφή για σκέψη', δεν κρύβει τις προθέσεις του από την αρχή και σε προκαλεί να ονειρευτείς μαζί του.
Βασίλης Σπανός - 22.09.2010 |
