 Η Elsa και ο Clive, δύο νεαροί και επαναστατικοί επιστήμονες, αψηφούν τα νομικά και ηθικά όρια διεξάγοντας ένα εξαιρετικά επικίνδυνο πείραμα: χωρίς να έχουν την έγκριση της φαρμακευτικής εταιρίας που τους χρηματοδοτεί, αναμιγνύουν ανθρώπινο και ζωικό DNA προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο οργανισμό. Το αποτέλεσμα ξεπερνά κάθε φαντασία...
Η τέταρτη μεγάλου μήκους ταινία του Vincenzo Natali («Cube», «Cypher») είναι ένα παραμύθι τρόμου που έχει τις ρίζες του στο μύθο του Φρανκενστάιν. Το πείραμα της Elsa και του Clive ξεκινά από την επιθυμία τους να νικήσουν τον θάνατο (επιθυμία που αποτέλεσε εφαλτήριο και του πειράματος του δόκτορος Φρανκενστάιν). Ο σκοπός αγνός, αλλά η ηθική των μέσων συζητήσιμη. Τα όρια της επιστήμης είναι μία από τις κεντρικές θεματικές του φιλμ, δεν είναι όμως η κυρίαρχη.
Το πλάσμα που προκύπτει από το πείραμα του ζεύγους είναι η Dren (το όνομα ακούγεται εξωτικό, αλλά στην πραγματικότητα πρόκειται για... ας μη σας χαλάσουμε την έκπληξη). Αρχικά η Dren μοιάζει με υπερτροφικό γυμνοσάλιαγκα, καθώς μεγαλώνει όμως με ρυθμούς εκπληκτικά γοργούς, εξελίσσεται σε ένα ανθρωπόμορφο υβρίδιο, που θυμίζει ολοένα και περισσότερο πίνακα του William Blake.
H Εlsa και ο Clive αποφασίζουν να μην εξοντώσουν την Dren ώστε να παρακολουθήσουν την πορεία του πειράματος, σιγά σιγά όμως αναπτύσσουν δεσμούς μαζί της και τελικά την θέτουν υπό την... κηδεμονία τους. Αποκόπτουν τους δεσμούς της με τον έξω κόσμο και δημιουργούν ένα καταφύγιο/φυλακή για να διαμένει , όπου την μεγαλώνουν σαν παιδί τους. Η Dren είναι ένα κενό ερμάριο, όταν η Elsa και ο Clive αναλαμβάνουν την ανατροφή της. Πάνω της προβάλλουν τους ανεκπλήρωτους πόθους τους, την χρησιμοποιούν για να ξορκίσουν όσα τους βασανίζουν. Την καθιστούν εκούσια και ακούσια προέκταση του εαυτού τους. Όταν η συμπεριφορά της 'αποκλίνει', την τιμωρούν, μολονότι απλώς μιμείται εκείνο που παρατήρησε. Μοιραία κάποια στιγμή η Dren θα αναζητήσει εξόδους διαφυγής και θα στραφεί εναντίον τους. Και είναι κρίμα, που στην (βγαλμένη από συμβατικό monster movie) Τρίτη πράξη ένας σεναριακός ελιγμός αφήνει να εννοηθεί ότι το αποτέλεσμα ήταν έτσι κι αλλιώς προδιαγεγραμμένο , γιατί σε διαφορετική περίπτωση το «Splice» θα ήταν μία από τις πλέον ολοκληρωμένες κινηματογραφικές σπουδές πάνω στην σχέση γονέα - τέκνου που είδαμε τα τελευταία χρόνια στην οθόνη.
Το διαφημιστικό υλικό πλασάρει το φιλμ ως horror movie. Υπάρχουν horror στοιχεία στο φιλμ - highlight η σεκάνς μιας επίδειξης που πηγαίνει στραβά- ωστόσο οι 'τρομάρες' δεν είναι το κύριο μέλημα του Vincenzo Natali, που στρέφει το ενδιαφέρον του στους χαρακτήρες και τις δυναμικές που αναπτύσσονται μεταξύ τους. Αρωγός στην προσπάθειά του η πρωταγωνιστική τριπλέτα που ανταποκρίνεται επιτυχώς στις απαιτήσεις των ρόλων που ανέλαβε να φέρει εις πέρας. Ο Brody και η Polley ερμηνεύουν τους χαρακτήρες τους με εσωτερικότητα, σα να πρωταγωνιστούν σε ανεξάρτητο δράμα και όχι σε φιλμ, όπου δυο επιστήμονες δημιουργούν ένα γενετικά μεταλλαγμένο ανθρωπόμορφο, ενώ στο ρόλο του πλάσματος η Delphine Chaneac, βοηθούμενη από το αλαφροΐσκιωτο παρουσιαστικό της, δίνει μια βουβή, σωματική, πλην όχι λιγότερο σημαντική, σε σχέση με εκείνες των συμπρωταγωνιστών της, ερμηνεία.
Το budget του φιλμ είναι (τηρουμένων των αναλογιών)μικρό, αλλά το design του τέρατος και των σκηνικών χώρων δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα από οποιαδήποτε μεγάλη παραγωγή. Μπορεί τα χρηματικά ποσά που έχει στη διάθεση του o Natali για να κάνει ταινία να είναι μικρά, αλλά φροντίζει να πιάνουν τόπο μέχρι τελευταίας δεκάρας! Αν είσαι παραγωγός και ψάχνεις κάποιον που να μπορεί να κάνει μια ταινία 10 εκατομμυρίων δολαρίων να φαίνεται σαν ταινία με τετραπλάσιο κόστος, ο Natali είναι ο άνθρωπός σου!
Μπορεί η συμβατική Τρίτη πράξη να αδικεί την αντισυμβατική φύση του υπόλοιπου φιλμ, αλλά το «Splice» παραμένει μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες 'είδους' που είδαμε τον τελευταίο καιρό και συνιστά αναμφίβολα την καλύτερη κινηματογραφική στιγμή του Vicenzo Natali μέχρι σήμερα.
Γιάννης Βασιλείου - 19.09.2010 | 
