Onkalo, Φινλανδία. Εκεί κατασκευάζεται το μεγαλύτερο υπόγειο αποθετήριο πυρηνικών αποβλήτων στον κόσμο. Όταν τελειώσει η κατασκευή και οι δεξαμενές γεμίσουν, θα σφραγιστεί για να μην ανοίξει ποτέ ξανά. Ή τουλάχιστον έτσι ελπίζουμε, γιατί στην πραγματικότητα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι.

250.000 τόνοι ραδιενεργών αποβλήτων που θα παραμείνουν ενεργά για 100.000 χρόνια πρέπει να διαχειριστούν με ασφάλεια. Μετά από μια σύντομη εξήγηση γιατί η λύση που επιλέχθηκε είναι η πιο ασφαλής με βάση τα σημερινά δεδομένα, περνάμε στην αβεβαιότητα του μέλλοντος. Εκατό χιλιάδες χρόνια είναι τόσο ασύλληπτα μεγάλο διάστημα που γίνεται αντιληπτό μόνο με την απλότητα μιας ευθείας γραμμής. Σε τι θα έχει εξελιχθεί ή οπισθοδρομήσει ο άνθρωπος και οι κοινωνίες του έως τότε; Πως μπορούμε να αποφύγουμε το εμπόδιο της γλώσσας; Ποιά σημάδια θα κατανοηθούν και θα πείσουν ότι πρόκειται για μια θανάσιμη απειλή και όχι κάποιον κρυμμένο θησαυρό; Ερωτήσεις που θα μπορούσε να κάνει ένα μικρό παιδί φέρνουν αμηχανία τους επιστήμονες και μένουν αναπάντητες.

Ο Michael Madsen διηγείται στις μελλοντικές γενιές ένα θρύλο για τη φωτιά που δεν μπόρεσε να δαμάσει ο άνθρωπος και θέλησε να κρύψει βαθιά στα έγκατα της γης. Με σχεδόν ποιητικό τρόπο και ένα ιδιοφυές πάντρεμα εικόνας και μουσικής μας φέρνει αντιμέτωπους με επιστημονικές αλήθειες, θεωρίες και αποφάσεις που πρέπει να παρθούν σε καθεστώς αβεβαιότητας. Μια υπενθύμιση του πόσο ρευστός είναι o κόσμος μας και πόσο προσεκτικοί πρέπει να είμαστε με τις δυνάμεις που δεν ξέρουμε αν μπορούμε να ελέγξουμε.
 

Εύα Παραδείση - 18.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο