Οι ιστορίες του Μίκαελ και του Ορλάντο έχουν μονάχα δύο κοινά σημεία: το πρώτο είναι ότι πριν από αρκετά χρόνια υπεβλήθησαν σε εγχείρηση αλλαγής φύλου, το δεύτερο ότι αμφότεροι το έχουν μετανιώσει. Ο μεν Ορλάντο έχει ήδη ξανά αλλάξει φύλο, ο δε Μίκαελ περιμένει την ώρα που θα ξαναμπεί στο χειρουργικό θάλαμο για να γίνει και πάλι άνδρας. Ο Σουηδός Marcus Lindeen θέλησε να γυρίσει ένα ντοκιμαντέρ για τους δύο συμπατριώτες του, οι οποίοι σημειωτέον αγνοούν ο ένας την ύπαρξη του άλλου, μέχρι και τη στιγμή που τους ζητά να στηθούν ενώπιος ενωπίω και να μιλήσουν για τη ζωή τους και τα σημάδια, ψυχικά και σωματικά, που φέρουν. Εντός μίας άδειας αίθουσας, μπροστά σε ένα τραπέζι με slide-show προτζέκτορα και δύο μικρόφωνα, ο Μίκαελ και ο Ορλάντο γνωρίζονται και ξετυλίγουν το περιπλοκότατο κουβάρι της ψυχής τους.

Με μοναδική παρέμβαση τις σφήνες από επιμέρους συμπληρωματικές συνεντεύξεις που τους πήρε ο Lindeen, το «Regretters» συνιστά κατ' ουσίαν ένα πρωτότυπο εκμυστηρευτικό τετ-α-τετ. Ως εκ τούτου, η συζήτηση ανάμεσα στον Μίκαελ και τον Ορλάντο περνάει μέσα από τα τυπικά στάδια μίας οποιασδήποτε γνωριμίας που ξεκινά από μηδενική βάση, με μοναδική γνώση τα δύο κοινά σημεία που προαναφέρθηκαν. Το μάγκωμα της πρώτης αναγνωριστικής κουβέντας είναι εμφανές, έως ότου βρουν στην πορεία την άνεση να λυθούν. Με τον ένα να λειτουργεί για τον άλλο κατοπτρικά, κάτι που είναι ξεκάθαρο κι από τις προβλητικές ερωτήσεις που ανταλλάσουν, αναδεικνύονται σταδιακά όλες οι διαφορές και ιδιαιτερότητες της ζωής τους. Δύο άνθρωποι που έμαθαν να επιβιώνουν σε μία υπαρξιακή ζώνη του λυκόφωτος, ξεδιπλώνουν χωρίς αναστολές και με αφοπλιστική ειλικρίνεια την αλήθεια πίσω από την ερμαφρόδιτη φύση τους. Το κλιμακούμενης εμβάθυνσης ντοκιμαντέρ του Lindeen κατορθώνει, μέχρις ότου παρέλθει η μία ώρα που διαρκεί, να πείσει ότι αυτό που συντελείται μπροστά στα μάτια μας δεν είναι τίποτα λιγότερο από μία σπάνια και εις διπλούν κατάθεση ψυχής.

Τι κρίμα, όμως, που η προβολή στον γεμάτο από κόσμο Απόλλωνα περιελάμβανε ένα άγαρμπα πετσοκομμένο κάδρο. Πάλι καλά που το - οργουελικής εμπνεύσεως - μικρού μήκους του Νίκου Τσατσάνη («Ραπαμυθί») που προηγήθηκε, προβλήθηκε σωστά.
 

Νεκτάριος Σάκκας - 17.09.2010

Μοιράσου Αυτό Το Άρθρο