Choke  Αν και η (έστω cult) δημοτικότητα του συγγραφέα Chuck Palahniuk είναι μεγάλη και το fanbase του συνεχώς αυξάνεται, το «Choke» είναι μόλις η δεύτερερη κινηματογραφική μεταφορά βιβλίου του, μετά το ιερό τέρας που ακούει στο όνομα «Fight Club». Ίσως το ανυπέρβλητο αριστούργημα του David Fincher συνεχίζει να φοβίζει όσους σκέφτονται να επιχειρήσουν κάτι ανάλογο, ίσως το εμπρηστικό περιεχόμενο των βιβλίων του κάνει τα politically correct στούντιο διστακτικά. Γι' αυτό και το «Choke», μια ανεξάρτητη ταινία που φαίνεται ότι έχει γίνει με χαμηλό προϋπολογισμό, είναι το ακριβώς αντίθετο του «Fight Club».
Σκηνοθετημένο από τον ηθοποιό Clark Gregg, γνώριμη τηλεοπτική φυσιογνωμία που κρατάει και ένα μικρό και αστείο ρόλο στην ταινία, το «Choke» κάνει βουτιά στο μυαλό και τη ζωή του πρωταγωνιστή του, Victor Mancini (Sam Rockwell). Ο Victor είναι εθισμένος στο σεξ, δουλεύει ως ξεναγός σε μια ιστορική αναπαράσταση της αποικιακής Αμερικής και βγάζει έξτρα χαρτζιλίκι βασιζόμενος στην καλοσύνη των ξένων: προσποιείται ότι πνίγεται σε εστιατόρια και ποντάρει στο στιγμιαίο δεσμό που δημιουργείται όταν ο εκάστοτε σωτήρας του σπεύδει να τον βοηθήσει - δεσμός που αργότερα εκφράζεται με την εφ' όρου ζωής οικονομική υποστήριξη από τον ευεργέτη του. Αυτή η μικρή απάτη έχει σχεδιαστεί για να πληρώνει τα έξοδα νοσηλείας της μητέρας του (Anjelica Huston) που πάσχει από γεροντική άνοια και δεν τον αναγνωρίζει. Με τη βοήθεια μιας γλυκιάς γιατρού, ο Vincent προσπαθεί να ανακαλύψει την ταυτότητα του πραγματικού του πατέρα στο παράλληλο σύμπαν του «DaVinci Code».
Η ταινία ανήκει ολοκληρωτικά στο Rockwell που διαθέτει τη 'Downey Jr-ική' ικανότητα να σώζει οποιαδήποτε μέτρια ή κακή ταινία με την παρουσία του. Ο Vincent δεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος στον κόσμο, όπως παραδέχεται και ο ίδιος, αλλά ο Rockwell τον παίζει ως επικίνδυνο αλλά γλυκό και σε βάζει στη διαδικασία να επανεξετάσεις τα κριτήρια ηθικής σου. (Η 'διεστραμμένη' αφοσίωσή του στη μητέρα του είναι συγκινητική κατά βάθος.) Το υπόλοιπο «Choke» μοιάζει βιαστικό και καθόλου προκλητικό (τουλάχιστον αν ήταν αυτή η πρόθεση σκηνών όπως το σεξ σε ένα παρεκκλήσι). Ο Gregg, που υπογράφει και το σενάριο, έχει ρίξει όλο το βάρος αυτής της μεταφοράς στην κωμωδία και τις περισσότερες φορές επιτυγχάνει, σε αντίθεση με τις αταίριαστες, αδέξιες δραματικές στιγμές.
Μάρα Θεοδωροπούλου - 28.09.2008 |
