Τα παρουσιαστικό, η προφορά και η συμπεριφορά του Sir Michael Caine εκφράζουν την περηφάνια της Γηραιάς Αλβιόνας. Έχει πρωταγωνιστήσει σε περισσότερες από εκατό ταινίες και σε δεκάδες ακόμα τηλεοπτικές ταινίες και σειρές. Είναι ένας ηθοποιός που δεν διστάζει να συνεργαστεί με οποιονδήποτε συνάδελφό του και που -κατά κοινή ομολογία- μπορεί να παίξει τα πάντα.

Ο Maurice Joseph Micklewhite γεννήθηκε στο Bermondsey του Λονδίνου στις 14 Μαρτίου 1933, από μια οικογένεια που δεν είχε καμιά σχέση με το χώρο του θεάματος. Ο πατέρας του ήταν λιμενεργάτης και η μητέρα του οικιακή βοηθός, όμως εκείνος ήδη από δώδεκα χρόνια του είχε αποφασίσει να ασχοληθεί με την υποκριτική. Έτσι αποφάσισε να μάθει ότι μπορούσε μόνος του για το σινεμά, αφού τα οικονομικά της οικογένειας ήταν τέτοια που δεν μπορούσαν να του παρέχουν τίποτα παραπάνω εκτός από τη βασική μόρφωση. Γι' αυτό επισκεπτόταν πολύ συχνά τη βιβλιοθήκη για να διαβάζει σχετικά με την υποκριτική και το θέατρο.

Το 1949 έφυγε από το σχολειό θέλοντας να ασχοληθεί αποκλειστικά και μόνο με το χώρο του θεάματος. Έγινε βοηθός στα Peak Films οπού τον χρησιμοποιούσαν περιστασιακά σε οποία γυρίσματα κρινόταν απαραίτητο κάνοντας ποτέ τον ηθοποιό και πότε το βοηθό πίσω από τις κάμερες. Στα 18 του υπηρέτησε τη πατρίδα ενώ πήρε μέρος και στο πόλεμο της Κορέας. Ένα χρόνο μετά, το 1952, έπιασε δουλειά σε εργοστάσιο βουτύρου για να μπορέσει να βγάλει τα προς το ζην και ίσως αν μπορούσε αργότερα να φοιτούσε σε κάποια δραματική σχολή. Εκεί ένας συνάδελφος του που ήξερε την φιλοδοξία του για την υποκριτική του είπε να διαβάσει το περιοδικό The Stage. Ο Maurice ακολούθησε τη συμβουλή του πήρε το περιοδικό και βρήκε μια θέση ως βοηθός σκηνοθέτη, εκεί το συνεργείο και οι συνάδελφοι του αποφάσισαν να αλλάξουν το κακόηχο και δύσκολο Maurice Joseph Micklewhite σε Michael Caine.

Πέρασε από πολλές οντισιόν και συνεντεύξεις, κάποιοι επιτέλους πίστεψαν ότι ο ψηλός, γυμνασμένος, μεγαλόσωμος Michael θα έκανε για πολλούς και ιδιαίτερους ρόλους. Αρχικά του δόθηκε ένας μικρός ρόλος ως αστυνομικός και σταδιακά έβρισκε αρκετούς μικρούς ρόλους κυρίως σε Βρετανικές τηλεοπτικές σειρές, ώστε να του αρκούν ώστε να ζει από την υποκριτική χωρίς ακόμα να είναι αναγνωρίσιμος. Εκείνη την περίοδο αρρώστησε και διαγνώστηκε ελονοσία. Κατάφερε όμως να γίνει καλά και να συνεχίσει κυνήγι για την επιτυχία. Πήρε ένα ρόλο στο θετικό έργο 'RAR' και άρχισε να αποκτά τους πρώτους του φίλους από το χώρο: τον Bob Hope και τον Paul Challen

Εκεί γνωρίστηκε με την κατά δυο χρονιά μεγαλύτερη του πρωταγωνίστρια Patricia Halnes την οποία ερωτεύτηκε παράφορα για να ακολουθήσει ο γάμος τους λίγες εβδομάδες αργότερα. Μαζί απέκτησαν μια κόρη, όμως η πίεση από τις επαγγελματικές κακοτυχίες τον ανάγκασαν να αφήσει την οικογένεια του και να πάρει διαζύγιο τρία χρόνια αργότερα. Αρχισε απεγνωσμένα να ψάχνει για ρόλους και κατάβαλε μεγάλη προσπάθεια ώστε να γίνει περιζήτητος στους επαγγελματικούς του κύκλους. Δεν άφηνε ρόλο να 'πέσει κάτω' και έτσι βρέθηκε στο «A Hill In Korea» (1956), στο «The Lark» (1956), στο τηλεοπτικό αστυνομικό show 'Dixon Of Dock Green' (1957), στο «Blind Spot» (1958) και αρκετά ακόμα. Τα επαγγελματικά του αρχίζουν να παίρνουν θετική τροπή το 1964 με το «Zulu» στο οποίο παρίστανε έναν αριστοκράτη αξιωματικό.

Όμως η πραγματική απογείωση για την καριέρα του Michael ήρθε το 1966 με το θρυλικό πλέον «Alfie». Για τον ομώνυμο ρόλο έδωσε μεγάλη μάχη και τελικά ανταμείφθηκε με την πρώτη υποψηφιότητα για Oscar στην κατηγορία Α' Ανδρικού ρόλου. Το «Alfie» άνοιξε την πόρτα στον Caine, αφού έτσι γνώρισε τον παραγωγό του Bond, Harry Saltzman ο οποίος του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στο «The Ipcress File» στην πρώτη από τις τρεις εμφανίσεις του Caine στο ρόλο του υπερκατάσκοπου Harry Palmer στα 60's (μαζί με τα «Funeral in Berlin» και «Billion Dollar Brain») Η Sirley Maclaine η οποία εντυπωσιάστηκε από την απόδοση του σε αυτό το ρόλο του πρότεινε να πρωταγωνιστήσει στο «Gambit» (1966) μαζί της. Ο Michael ήταν πλέον αστέρι πρώτου μεγέθους και οι προτάσεις για ταινίες έπεφταν βροχή.

Η αναγνώριση ερχόταν όλο και πιο κοντά του και ο Michael Caine συνέχισε με ρόλους στα «Hurry Sundown» (1966) με τη Jane Fonda και την Faye Dunaway, «Woman Times Seven» (1967), «Deadfall» (1967), «The Magus» (1968), «Too Late The Hero» (1969) και φυσικά στο καλτ πλέον «The Italian Job» (1969). Στα χρόνια που ακολούθησαν οι ρυθμοί δουλειάς του ήταν σταθερά ανεβασμένοι. Στα 70's μόνο γύρισε 25 ταινίες! Ανάμεσα σε αυτές το 1973 ήταν και το «Sleuth», η ταινία που του έφερε τη δεύτερη υποψηφιότητα Α' Ανδρικού ρόλου. Τον θυμόμαστε ακόμη ως Carter στο «Get Carter» (1971), ενώ ενδιαφέρον είχαν και οι ερμηνείες του στα «Pulp» (1972), «Peeper» (1975), «Silver Bears» (1978) και «Beyond The Poseidon Adventure» (1979).

Η δεκαετία του 1980 βρίσκει τον Michael Caine στο δεύτερο του γάμο, με την μέχρι σήμερα σύζυγο του Shakira Caine. Αυτή η δεκαετία είναι τυχερή αφού εκτός από πολύ δουλειά έχει και μπόλικο άρωμα από Oscar, αφού το 1983 είναι υποψήφιος για τρίτη φορά για την ερμηνεία του στο «Educating Rita» (1983). Η τέταρτη φορά θα είναι και τυχερή, όταν ο Caine φεύγει με το χρυσό αγαλματάκι Β' Ανδρικού ρόλου το 1986 για τη συμμετοχή του στην ταινία του Woody Allen «Hannah And Her Sisters».

Ακολουθούν αξιόλογες δουλειές και άλλες που πιθανόν να είχαν μόνο κίνητρο το κέρδος, όπως «The Fourth Protocol» (1987), «Dirty Rotten Scoundrels» (1988), «The Muppet Christmas Carol» (1992) και «On Deadly Ground» (1994) με τον Steven Seagal. Όμως σταδιακά το Hollywood αρχίζει να ξαναβρίσκει στον Caine τη φιγούρα εκείνη που χρειάζεται για μια σειρά ενδιαφερόντων και σοβαρών ρόλων. Έτσι το 1999 έρχεται το δεύτερο βραβείο Oscar, ξανά στην κατηγορία Β' Ανδρικού ρόλου για το ρόλο του στο «The Cider House Rules». Θα έλεγε κανείς πως γίνεται πλέον φανερή η άνεση του Caine στους δεύτερους ρόλους, χωρίς αυτό να τον ενοχλεί καθόλου. Αντιθέτως δείχνει μάλλον να απολαμβάνει το φαινόμενο να κλέβει συχνά την παράσταση.

Η νέα χιλιετία ανοίγει για εκείνον με ένα τίτλο ευγενείας. Στις 16 Νοέμβριου του 2000 χρίστηκε ιππότης με πραγματικό του όνομα Maurice Mickelwhite, παρόλα αυτά δεν ενοχλείται όταν τον προσφωνούν ως Sir Michael Caine. Απολαμβάνει τους ρόλους του και έτσι το 2000 συμμετέχει στο «Quills» με τον Joaquin Phoenix και αμέσως μετά δοκιμάζει την κωμωδία στο «Miss Congeniality» (2000) και το «Austin Powers In Goldmember» (2002). Σφραγίζει με την ερμηνεία του το «The Quiet American» του Phillip Noyce το 2002, κερδίζοντας μία ακόμη υποψηφιότητα για Oscar.

Ο Michael Caine ενσάρκωσε τον μπάτλερ Alfred στο «Batman Begins» (2005), ενώ έκανε πέρασμα από τα εμπορικά «Bewitched» (2005) με την Nicole Kidman, «The Weather Man», «Children Of Men» (2006) με τον Clive Owen και «The Prestige» (2006). Ο ίδιος συμμετείχε χωρίς ενδοιασμούς στο remake του «Sleuth» (2007) με τον Jude Law, ο οποίος ενσάρκωσε το ρόλο που ο Caine είχε ερμηνεύσει στην αρχική ταινία του 1972 (ενώ ο Law είχε ήδη επαναλάβει ρόλο του Caine sto Alfie το 2004).

Σε ηλικία 75 ετών επιστρέφει στο ρόλο του Alfred στο «The Dark Knight», την επιστροφή του Batman υπό τον Christopher Nolan. Παράλληλα με τις υποκριτικές του δραστηριότητες, ο Michael Caine ασχολείται και με πολλαπλές επιχειρηματικές δραστηριότητες που του γεμίζουν το πορτοφόλι. Έχει επτά εστιατόρια, έξι στο Λονδίνο και ένα στο Μαϊάμι αλλά και μια δικιά του εταιρία παράγωγης.