Kung Fu Panda: The Kaboom of Doom

Ο Pο(Jack Black), το στρουμπουλό, αδέξιο και τεμπέλικο panda που από το πουθενά έγινε δεξιοτέχνης στο Kung Fu,κατακτώντας τον τίτλο του Δράκου Πολεμιστή, επανέρχεται μαζί με τους μοναδικούς Υπέροχους Πέντε για να αντιμετωπίσουν έναν άκρως επικίνδυνο αντίπαλο, το Λόρδο Shen (Gary Oldman),ο οποίος έχει ανακαλύψει ένα μυστικό όπλο που είναι ικανό να αφανίσει την τέχνη του Κουνγκ Φου.

Υπάρχουν μερικές ταινίες που νιώθεις την ανάγκη να τις δεις από τον τίτλο τους και μόνο. Π.χ. «Shaolin Soccer». «Hot Tub Time Machine». «Lesbian Vampire Killers». «Santa Claus Conquers the Martians». «Big Tits with Juicy Clits». «The Englishman who went up a hill but came down a mountain». «Who is Harry Kellerman and why is he saying those terrible things about me?». «The Rape of Ganymede». «The Calamari Wrestler». Και φυσικά το «Kung Fu Panda». Για προφανείς λόγους. Το kung fu είναι μια κινέζικη πολεμική τέχνη. Το panda είναι μια κινέζικη αρκούδα που διαβάζει φανατικά 'Σπόρ του Βορρά'. Έχουμε δει κινέζους πολεμιστές να εξασκούνται στην τέχνη του kung fu. Έχουμε δει panda να εξασκούνται στην τέχνη της ελάττωσης των αποθεμάτων μπαμπού της κινεζικής επαρχίας. Panda όμως που να εξασκούνται στην τέχνη του kung fu είναι κάτι καινούργιο. Υπάρχει το στοιχείο της έκπληξης κι αυτό είναι που κεντρίζει την περιέργεια. Επίσης ένας χρυσός κανόνας της κινηματογραφικής βιομηχανίας λέει πως αν μπορείς να περιγράψεις την ταινία σου μέσα σε 30 δευτερόλεπτα, τότε έχεις στα χέρια σου μια σίγουρη εισπρακτική επιτυχία. Ο τίτλος του «Kung Fu Panda» περιγράφει την ταινία επαρκώς σε πολύ λιγότερο χρόνο από 30 δευτερόλεπτα.

Αν συνδυαστούν τα δύο αυτά προτερήματα του τίτλου, θα μπορούσε να πει κάποιος ότι η επιτυχία του ήταν αναπόφευκτη, όπως αναπόφευκτο ήταν και το sequel, από τη στιγμή που αυτή ήρθε. Στο sequel λοιπόν ο Po έχει γίνει πια πολεμιστής τρανός, για να ολοκληρώσει όμως την εκπαίδευσή του θα πρέπει να αποκτήσει εσωτερική γαλήνη. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες του, να αφήσει καταπιεσμένες αναμνήσεις να αναδυθούν στην επιφάνεια και να ανακαλύψει ποιος είναι. Το στοιχείο του ήρωα που πρέπει να ανακαλύψει το παρελθόν του για να εξουδετερώσει τον αντίπαλό του, που συχνά σχετίζεται με αυτό, απαντάται συχνά στην ασιατική λαϊκή μυθολογία και φέρνει αυτό το δεύτερο φιλμ πιο κοντά στο genre που αναφέρεται.

Μετά από μια αναγνωριστική εισαγωγή, ακολουθεί ένα ημίωρο ξέφρενης πλάκας με random χιούμορ που παραπέμπει στο σινεμά της σχολής Apatow, για να δώσει στη συνέχεια τη σκυτάλη στη δράση. Όσοι από σας εκτιμήσατε την πρώτη ταινία για τα ευτράπελα που συνόδευαν την εκπαίδευση του Po και τις δηλητηριώδεις ατάκες του master Shifum,ενδέχεται να απογοητευτείτε ελαφρώς, καθώς πέραν του ότι ο χαβαλές παραγκωνίζεται για χάρη των σκηνών δράσης, ο χαρακτήρας του master Shifu, που έδεσε τόσο ταιριαστά με την φωνή και την ιδιοσυγκρασία του Dustin Hoffman, συμμετέχει ελάχιστα στο φιλμ, ενώ κανείς από τους νέους χαρακτήρες δεν αναπληρώνει το κενό του.

O Jack Black είναι πιο συμπαθής όταν ακούγεται μόνο η φωνή του και δεν φαίνεται η φάτσα του, ενώ η συνήθης over the top μανιέρα του Gary Oldman, όταν υποδύεται τον κακό της υπόθεσης, εντάσσεται ομαλότερα σε ένα animated περιβάλλον (ή έστω σε ένα καρτουνίστικο π.χ. «The Fifth Element»), από ότι σε ένα σοβαροφανές live action. Τo 3D του φιλμ είναι αξιοπρεπές, δίχως όμως να συμβάλλει ιδιαίτερα στην βελτίωση της φιλμικής εμπειρίας.

Ένα σημαντικό στοιχείο που αξίζει να αναφέρουμε είναι ότι ,σύμφωνα με αναλυτές του αμερικανικού box office, τα έσοδα του «Kung Fu Panda 2» αλλά και των τέταρτων 'Πειρατών' (που αμφότερα παίχτηκαν και σε τρισδιάστατο και σε δισδιάστατο format) θα ήταν αρκετά μεγαλύτερα, αν προβάλλονταν σε περισσότερες αίθουσες σε 2D. Παρατηρήθηκε το φαινόμενο σε ουκ ολίγα multiplex οι προβολές σε 2D να έχουν 100 % πληρότητα, και στις αντίστοιχες τρισδιάστατες προβολές να μη γεμίζει ούτε η μισή αίθουσα. Το φαινόμενο κόπωσης του κοινού με το trend του 3D, έχει ξεκινήσει ήδη από το Αύγουστο (βλέπε «Piranha 3D», όπου παρατηρήθηκε για πρώτη φορά η προαναφερθείσα δυσαναλογία στην πληρότητα της αίθουσας, ανάλογα με τη μορφή που παιζόταν η ταινία). Φαίνεται ότι εξασθενεί η διάθεση του κόσμου να φορέσει τα άβολα γυαλιά και να καταβάλλει το αισθητά αυξημένο αντίτιμο του εισιτηρίου μιας 3D προβολής. Είναι πάρα πολύ νωρίς για να πούμε ότι το 3D πεθαίνει (δε θα μπορούσαμε να το πούμε άλλωστε, από τη στιγμή που ένα σωρό σκηνοθέτες υψηλού βεληνεκούς γυρίζουν τα νέα τους project σ' αυτό το format), ωστόσο τα νούμερα μαρτυρούν μια σημαντική πτώση του ενδιαφέροντος της σινεφίλ κοινότητας. Και τα πάντα είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης...

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-06-2011  |  Διανομή: UIP  |  Επίσημο Site