The Phantom Of The Opera

Στις αρχές του εικοστού αιώνα η Όπερα του Παρισιού γνωρίζει μεγάλες επιτυχίες με σπουδαίες παραστάσεις και αποτελεί το σημείο συνάντησης της υψηλής κοινωνίας. Όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που έχουν ακούσει τις ιστορίες για το Φάντασμα που κατοικεί στις κατακόμβες κάτω από το ναό της μουσικής, έχει δικό του θεωρείο και διασκεδάζει τρομοκρατώντας τους καλλιτέχνες. Ο βαθύτερος σκοπός του όμως είναι σκοτεινός και σχετίζεται με τη νεαρή σοπράνο Christine, που έχει μεγαλώσει μέσα στην Όπερα και σιγά σιγά προσπαθεί να κάνει το ντεμπούτο της. Συχνά η Christine ακούει τη φωνή του Φαντάσματος να την καλεί. Εκείνη πιστεύει πως πρόκειται για τον «Αγγελο της Μουσικής», δάσκαλο και προστάτη της. Σύντομα η νεαρή σοπράνο θα έχει μια ανέλπιστη ευκαιρία, όταν η ντίβα Carlotta εγκαταλείπει τις πρόβες μετά από ένα τυχαίο(;) πρόβλημα στη φωνή της. Η Christine θα καταπλήξει τους πάντες μαγνητίζοντας το κοινό και το Φάντασμα που θέλει να την κάνει δική του. Δεν είναι, όμως, ο μόνος θαυμαστής της Christine, αφού ο πλούσιος και γοητευτικός Raoul τη διεκδικεί με το ίδιο πάθος.

Ο Joel Schumacher σχεδίαζε εδώ και χρόνια τη μεταφορά στη μεγάλη οθόνη της ιστορίας του Φαντάσματος της Όπερας, όπως την έχει διασκευάσει ο Andrew Lloyd Webber για το θεατρικό σανίδι. Για το λόγο αυτό οι δύο δημιουργοί συνεργάστηκαν εντατικά οργανώνοντας την παραγωγή και δοκιμάζοντας πολλούς γνωστούς ηθοποιούς του κινηματογράφου και του θεάτρου για τους βασικούς ρόλους. Η επιλογή των ερμηνευτών όμως έγινε με βάση τις φωνητικές ικανότητες εξασφαλίζοντας υψηλή ποιότητα και ρεαλισμό στις σκηνές των τραγουδιών. Το τελικό αποτέλεσμα είναι οπτικά εντυπωσιακό με προσεγμένα σκηνικά, κοστούμια και άρτια καλλιτεχνική διεύθυνση. Όμως η σκηνοθεσία του Schumacher μοιάζει παγιδευμένη στις επιλογές της θεατρικής προσέγγισης του Webber, έχοντας στατική -σχεδόν θεατρική- προσέγγιση στις περισσότερες σκηνές. Ο Schumacher δεν κατάφερε να ενσωματώσει αρμονικά τα λυρικά μέρη στην εξέλιξη της υπόθεσης, δίνοντας την εντύπωση πως η πλοκή διακόπτεται από την απαγγελία της άριας. Παράλληλα η στροφή της προσοχής στο αισθηματικό μέρος της υπόθεσης περιορίζει το γοτθικό και σκοτεινό της κομμάτι, που θα μπορούσε να δώσει καλύτερα κινηματογραφικά στοιχεία. Το τελικό αποτέλεσμα αν και χορταστικό θα ικανοποιήσει πλήρως όσους από καιρό ήθελαν να δουν το διάσημο musical, αλλά μάλλον θα κουράσει όσους περιμένουν να δουν μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική δημιουργία.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 10-12-2004  |  Διανομή: Prooptiki  |  Επίσημο Site