Vermines

Ο Kaleb (Theo Christine) είναι ένας φτωχός μετανάστης που ζει σε μια υποβαθμισμένη συνοικία του Παρισιού, σε ένα κτίριο που διαρκώς βρωμάει. Βγάζει το ψωμί του πουλώντας παπούτσια και αγαπημένο του χόμπι είναι η συλλογή σπάνιων ειδών εντόμων, στην οποία έχει μόλις προστεθεί ένα ασυνήθιστο είδος αράχνης που ο Kaleb δεν είχε ξανακούσει. Προς μεγάλη τους έκπληξη, τόσο εκείνος όσο και υπόλοιποι ένοικοι του κτιρίου θα διαπιστώσουν πολύ σύντομα πως το καινούργιο "κατοικίδιο" του Kaleb είναι δηλητηριώδες, θανατηφόρο και έχει τη δυνατότητα να αναπαράγεται ταχύτατα. Αρχίζει τότε μια μάχη με στόχο την επιβίωση.

Είναι αρκετά ξεκάθαρο αυτό που έχει στο μυαλό του ο Sebastian Vanicek, ο σκηνοθέτης αυτής της γαλλικής ταινίας τρόμου που κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα Shudder και παίζεται πλέον και στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες: η ιστορία ενός τέρατος που έρχεται από τα βάθη της αφρικανικής γης και σπέρνει τον πανικό και τον θάνατο στο κέντρο της σύγχρονης γαλλικής πρωτεύουσας δεν είναι παρά μια αλληγορία για τη μετα - αποικιοκρατική εποχή, για φαινόμενα όπως οι εμφύλιοι πόλεμοι στις πρώην αποικιοκρατούμενες χώρες, η μετανάστευση και η ξενοφοβία. Χρησιμοποιώντας τα κλισέ του υπο-είδους των creature features, δηλαδή των ταινιών τρόμου με τέρατα, ο σκηνοθέτης σχολιάζει τη συνεχιζόμενη, οικονομική πλέον, εκμετάλλευση των λεγόμενων "τριτοκοσμικών" χωρών, αλλά και τις συνέπειες αυτού του φαινομένου.

Είναι αλήθεια πως η "ατζέντα" του φιλμ ανοίγει αρκετά νωρίς και δεν εμπλουτίζεται καθώς περνά η ώρα. Καταλαβαίνεις από νωρίς πού το πάει ο Vanicek, κι αν έχεις δει μερικές ταινίες τρόμου παραπάνω μπορείς να προβλέψεις πώς περίπου θα κατευθυνθεί η πλοκή μέχρι να φθάσουμε στο φινάλε. Μπορεί, επίσης, κανείς να ψέξει το «Vermines» επειδή δεν ενδιαφέρεται ιδιαίτερα να πρωτοτυπήσει ως προς τα κλισέ του είδους, αντιθέτως τα ακολουθεί κατά γράμμα και περιορίζει τις φιλοδοξίες του στην καλή αφήγηση μιας ιστορίας η οποία θα του επιτρέψει να διατυπώσει το κοινωνικό του σχόλιο. Αυτά τα ελαττώματα είναι που δε μας επιτρέπουν να θεωρήσουμε το έργο ως ένα αριστούργημα του είδους του.

Πέρα, όμως, από αυτά, το «Vermines» είναι μια καλή ταινία, ακριβώς επειδή ο σκηνοθέτης της γνωρίζει καλά το είδος και το υπηρετεί με συνέπεια και μαστοριά. Όχι, δεν μας δίνει μια ιστορία που μας εκπλήσσει σε κάθε σκηνή, αλλά μας δίνει μια ιστορία που έχουμε ξαναδεί με πολύ όμορφο και αφηγηματικά στιβαρό τρόπο. Αρωγοί του είναι τα καλοδουλεμένα εφέ, η ατμοσφαιρική φωτογραφία, η τόλμη του να δείξει ακριβώς όσο gore χρειάζεται και η υποδειγματική κλιμάκωση. Με άλλα λόγια, ο Vanicek έχει την εξυπνάδα να τοποθετήσει μια ιστορία που έχουμε ξαναδεί σε ένα κοινωνικό πλαίσιο όπου δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιες ιστορίες να εκτυλίσσονται, και αυτός είναι ο βασικός λόγος της επιτυχίας της ταινίας του.

Το Shudder δε μας έχει συνηθίσει να κυκλοφορεί τις ταινίες του και στις αίθουσες, αλλά στην περίπτωση του «Vermines» φαίνεται πως έκανε μια εξαίρεση και χαιρόμαστε πολύ γι' αυτό, αφού πρόκειται για μια ταινία που αξίζει να βρει μεγαλύτερο κοινό από αυτό που επιπόλαια θα την προσπεράσει στο streaming. Παρά τις αδυναμίες της, έχει αρετές που μας κάνουν να ανυπομονούμε για τις επόμενες δουλειές του σκηνοθέτη της.

Πρεμιέρα στην Ελλάδα: 02-05-2024  |  Διανομή: The Film Group