Τελικός Απολογισμός του Φεστιβάλ
24.09.2003

Από τον Θανάση Γεντίμη

Εδώ και μερικά εικοσιτετράωρα το 9ο Φεστιβάλ Νύχτες Πρεμιέρας, ανήκει στην ιστορία. Φέτος το άγχος των διοργανωτών ήταν εμφανές. Μετά την επιτυχία του περσινού 8ου φεστιβάλ, ο πήχης ήταν ψηλά και αυτό φάνηκε από την αρχή. Επιπλέον η κρίση που εμφανίζεται παγκοσμίως στο χώρο των κινηματογραφικών φεστιβάλ έφερε ακόμη περισσότερο άγχος. Η διοργάνωση πάντως κατάφερε να πάει καλά.

Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια το φεστιβάλ φάνηκε να αποκτά χαρακτήρα, επιλέγοντας ελάχιστα χολυγουντιανά blockbuster και περισσότερες ευρωπαϊκές πρεμιέρες. Με τον τρόπο αυτό αφιέρωσε την πλήρη προσοχή του, στον ανεξάρτητο κινηματογράφο από τις ΗΠΑ αλλά και όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Οι τρεις επιπλέον ημέρες έφεραν περισσότερες ταινίες και συγκεκριμένα 95 μεγάλου & μεσαίου μήκους (16 περισσότερες από πέρσι). Οι επιπλέον μέρες, έδωσαν επίσης την ευκαιρία για λίγες περισσότερες επαναλήψεις, ίσως όχι όσες -και όποιες- θα θέλαμε. Σίγουρα όμως ο προγραμματισμός των ταινιών, είχε αρκετά περιθώρια βελτίωσης. Τουλάχιστον ήταν προσεγμένος και περιόρισε φαινόμενα καθυστερήσεων στις ενάρξεις προβολών.

Ο επίσημος απολογισμός της διοργάνωσης φέρνει τον αριθμό των θεατών σχεδόν στις 40.000 (κόπηκαν 25.000 εισιτήρια), κάτι διόλου ευκαταφρόνητο. Σε πολλές προβολές όμως, ήταν εμφανής η μικρή προσέλευση του κοινού. Μία απεργία των ταξί, μερικοί σημαντικοί αγώνες ποδοσφαίρου και ο σχετικά καλός καιρός δεν βοήθησαν το φεστιβάλ να έχει γεμάτες αίθουσες σε περισσότερες προβολές. Λίγες βραδιές το μεγάλο Αττικόν, γέμισε ασφυκτικά. Ευχάριστη έκπληξη ήταν όμως, ότι γέμισαν οι αίθουσες που προέβαλλαν το -ομολογουμένως δυσπρόσιτο- έργο του Jean Cocteau.

Και φέτος την προσοχή μου κέρδισαν ταινίες χωρίς μεγάλο όνομα, αυτό που θα λέγαμε outsider. Κατ’ αρχήν το μελαγχολικό και λυρικό Northfork. Η τρίτη ταινία των αδελφών Polish, κέρδισε το ενδιαφέρον με την μεστή σκηνοθεσία και την ερημική απεικόνιση μιας χαμένης -αθώας- Αμερικής, σαράντα χρόνια πριν. Ο δεύτερος αιφνιδιασμός ήρθε από το βραζιλιάνικό Ο Άνθρωπος της Χρονιάς, που αποδείχθηκε καλύτερο από το πολυδιαφημισμένο Lost In Translation που ακολούθησε. Ο σκηνοθέτης Χοσέ Ενρίκε Φονσέκα, δίνει με μοναδικό τρόπο το αδιέξοδο ενός ανθρώπου που οδηγείται στην παρανομία χωρίς καλά καλά να το καταλάβει. Δυνατά χαρτιά της ταινίας το ενδιαφέρον σενάριο (με εξαίρεση το βιαστικό τέλος) και η μοναδική παρουσίαση της βραζιλιάνικης πραγματικότητας, αφαιρώντας τη μαγεία με την οποία την έχουμε συνδέσει.

Το 2004, το διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας θα μπει στο 10ο χρόνο του και είμαι βέβαιος ότι οι διοργανωτές θα ξεπεράσουν τους εαυτούς τους. Υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης και σίγουρα υπάρχει διάθεση για δουλειά. Θα είναι άλλωστε μια ευχάριστη απόδραση από την ένταση που θα έχουν φέρει στην πόλη ένα μήνα νωρίτερα οι Ολυμπιακοί αγώνες. Βέβαιο είναι ότι η αντίστροφη μέτρηση για το 10 διεθνές φεστιβάλ κινηματογράφου της Αθήνας έχει ήδη ξεκινήσει.