Γκόζου (Gozu)
19.09.2003

Από τον Δημήτρη Βαρελά

«Περίεργη»... «Παράξενη»... Αυτά είναι μερικά από τα ευνοϊκά σχόλια που ακούστηκαν από το κοινό μετά το τέλος της προβολής... Ο σκηνοθέτης Takashi Miike πετυχαίνει πάντα αυτό που θέλει. Με περισσότερες από 30 ταινίες την τελευταία τριετία έχει καταφέρει να συνδέσει το όνομα του με την απόλυτη παράνοια στον κινηματογράφο. Η βία, το σεξ, το άφθονο γέλιο που προκαλεί στους θεατές είναι σταθερές μεταβλητές για τον Takashi Miike αλλά πάντοτε στην πιο διεστραμμένη μορφή τους. Μην ξεχνάμε τη διαρκή αίσθηση ότι σε κάθε γωνία κάτι περιμένει, να πεταχτεί και να ανατρέψει τα πάντα.

Ο Minami (Hideki Sone) είναι μέλος μιας γιαπωνέζικης αδελφότητας. Ο Ozaki το ίδιο, απλώς τελευταία έχει αρχίσει να συμπεριφέρεται περίεργα... βλέποντας τα πάντα σαν δολοφονική μηχανή της Yakouza. Το αφεντικό, μην μπορώντας να ανεχθεί τον Ozaki, διατάζει τον Minami να τον μεταφέρει σε ένα μέρος για να τον ξεφορτωθεί. Μια απλή φαινομενικά διαδρομή με το αυτοκίνητο. Λάθος! Διότι μέχρι τον τελικό προορισμό μπορούν να παρεμβληθούν: μια παράξενη πόλη, οι ακόμα πιο περίεργοι κάτοικοι της, ένα τρελό δίδυμο ιδιοκτητών πανδοχείου, η εξαφάνιση ενός πτώματος (;), μεγάλες δόσεις μητρικού γάλατος, κουτάλες ως μέθοδος αντιμετώπισης της στυτικής δυσλειτουργίας και βεβαίως η απαραίτητη δόση βίας!

Μια ταινία που δεν δυσκολεύεται να μπλέξει όλα τα είδη, που οι περισσότεροι θα μισήσουν και που απευθύνεται σε ένα απαιτητικό και σίγουρα όχι mainstream κοινό. Το μόνο βέβαιο είναι ότι όλοι (μην πιστέψετε κανέναν για το αντίθετο) σε κάποιο σημείο θα γελάσουν. Όχι βέβαια για το αστείο, αλλά για το παράλογο, το τρελό και ανορθόδοξο, βλέποντας φυσικά μοντέρνο κινηματογράφο στα όρια του.