Μικρές Ιστορίες Α
15.09.2003

Από τη Μαρία Βουγιουκαλάκη

Ένα από τα σημαντικότερα μέρη του φεστιβάλ κάθε χρόνο είναι η παρουσίαση ταινιών μικρού μήκους. Και είναι αυτό σημαντικό πρώτον γιατί δίνεται η ευκαιρία σε ένα ευρύτερο κοινό να τις γνωρίσει και δεύτερον δίνεται η ευκαιρία στους αρκετά «υποβιβασμένος» σκηνοθέτες ταινιών μικρού μήκους να δείξουν και να αποδείξουν την αξία τους. Στο πρώτο της μέρος παρακολουθήσαμε 10 ταινίες :

«Ένας Γοητευτικός Άντρας»: Το βραβευμένο με Όσκαρ αυτό φιλμ μας διηγείται την ιστορία του Γιάνσεν ενός νεαρού άνεργου Σουηδού που λόγω ενός γραφειοκρατικού μπερδέματος αναγκάζεται να παραστήσει ένα πακιστανό για να βοηθήσει την όμορφη πρώην συμμαθήτριά του. Διαθέτοντας χιούμορ, καλές ερμηνείες και θίγοντας το θέμα του ρατσισμού με τον πιο «εναλλακτικό» τρόπο, αγαπήσαμε αυτό το φιλμάκι του Μάρτιν Στράγκε Χάνσεν και περιμένουμε εναγωνίως την επόμενη δουλειά του.

«Μείνε Έτσι»: Μία κοπέλα, ένα αγόρι, ένα πτώμα. Μια ιστορία δρόμου, ένας έρωτας, ο θάνατος και μια έκπληξη στο τέλος. Στα χνάρια του Τομ Τίκβερ, ο Σβέν Τάντικεν δεν καταφέρνει να μας αγγίξει μέσα από μία βαρετή και μπερδεμένη σκηνοθεσία που κάνουν κα αυτά τα 31 λεπτά να φαίνονται αιώνες!

«Γη»: Σε ένα μακρινό μας πλανήτη ένα γλυκό πλασματάκι ανακαλύπτει ένα άγνωστο αντικείμενο και αποφασίζει να εγκαταλείψει τον πλανήτη της προς αναζήτησά του. Δυστυχώς θα την περιμένει μια δυσάρεστη έκπληξη... Έξυπνα σχεδιασμένα γραφικά σε αυτό το φιλμ κινουμένων σχεδίων του «δικού» μας Αριστομένη Τσίρμπα συνδυασμένο με επιβλητική μουσική και αντιαμερικανικά μηνύματα.

«Χιόνι Το Νοέμβριο»: Η μάνα που έχει απογοητευτεί από την κόρη, η κόρη που πνίγεται από την μάνα. Οι δύσκολες σχέσεις μάνας και κόρης δοσμένες σε ένα μελαγχολικό ύφος και με έντονο κόκκο στην οθόνη από την Καρολίνα Γιόνσον. Μια προσπάθεια απομίμησης του «δασκάλου» Bergman που δυστυχώς αποτυγχάνει μέσα σε ένα μονότονο σενάριο.

«Το Τραμ Με Το Νούμερο 9»: H καθημερινή ζωή στην σύγχρονη Ρωσία σκιαγραφείται με χιούμορ αλλά άκρως ρεαλιστικά σε αυτό το φιλμάκι του Στέπαν Κοβάλ. Οι πρωταγωνιστές μπορεί να είναι από πλαστελίνη και η μέθοδος να είναι stop-motion animation αλλά όλα φαίνονται τόσο καθημερινά πάρα τον έντονο σουρεαλισμό τους και το γλυκό τέλος

«Parking»: Χαριτωμένη αυτή η ιστοριούλα κινουμένων σχεδίων οικολογικών προεκτάσεων του Μπίλ Πλίμπον. Ένας φιλάργυρος, αντιπαθητικός τυπάκος στήνει ένα πάρκινγκ. Εκεί που όμως ξεκινάει η δουλεία του ένα χορταράκι φυτρώνει, τον εκνευρίζει και προσπαθώντας να το σταματήσει καταστρέφει το πάρκινγκ του! Συμπαθητικό σχέδιο, χιούμορ αλλά μέτριο αποτέλεσμα.

«Όποιος Πάει Γυρεύοντας»: Δύο προληπτικοί τύποι ψήνουν ένα κοτόπουλο στη μέση του πουθενά συζητώντας τα άσχημα πράγματα που θα μπορούσαν να τους συμβούν μέχρι που η μοίρα τα φέρνει όσο πιο στραβά μπορούνε να πάνε. Πηγαίοι χαρακτήρες, σουρεαλισμός και χιούμορ από τον Άλεξ Κάλβο-Σότελο.

«Επιχείρηση Γάμα»: Στο κόμικ με ήρωα τον Hulk στηρίζεται αυτή η ταινία του Νταβίντ Σάριο. Σε ένα εργαστήριο της Γαλλίας ένα άνθρωπος έχει γίνει πειραματόζωο. Η ζωή του είναι καθορισμένη από μία επιστημονική ομάδα που φαίνεται να παλεύει για αν τον κρατήσει υπνωτισμένο να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Ένα μικρό όμως λάθος θα αποβεί μοιραίο για το πείραμα και την ανθρωπότητα... Ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία, έξυπνα γραφικά αλλά παιδικά εφέ σε μία ακόμα ταινία για τον αγαπημένο μας Hulk.

«Και Ο Σταμάτης Έγινε Γρηγόρης»: Ένα φανάρι, μια δυστυχισμένη γριούλα, ένα πιτσιρικάς με rollers και πως μπορεί μια στιγμή να σου δείξει την ομορφιά του κόσμου. Μόνο 2 λεπτά φτάσανε για να μας μαγέψει η Ρούθ Μίχαν.

«Το Ανοιχτό Παράθυρο»: Η καλύτερη στιγμή της πρώτης σειράς ταινιών μικρού μήκους. Ένας άντρας που βαριέται να σηκωθεί από το κρεβάτι για να δει αν έκλεισε το παράθυρο σκέφτεται όλα όσα έκανε μέσα στη μέρα, τα μπερδεύει με τις προηγούμενες και ανακαλύπτει... ένα πτώμα στη ντουλάπα του. Γρήγορη σκηνοθεσία, πηγαίο χιούμορ, ευρηματικά flashback και ένα μικρό αριστούργημα από τον Φιλίπε Μρασίνσκι.