Από τον Χριστόδουλο Πριμηκύρη
Ο Ματ έχει μόλις τελειώσει το σχολείο και αποφασίζει αυτό το καλοκαίρι να εργαστεί ως ομαδάρχης σε μια κατασκήνωση αυτιστικών παιδιών. Η εμπειρία αυτή του αλλάζει τη ζωή, καθώς ανακαλύπτει ένα κόσμο τελείως διαφορετικό από αυτόν της δικής του καθημερινότητας. Δημιουργεί μάλιστα μια στενή σχέση με ένα από τα παιδιά εκεί, τη μικρή Τζέσικα και αρχίζει να πιστεύει ότι εκείνη προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί του με τον δικό της, ξεχωριστό τρόπο. Το Paradox Lake είναι μια ταινία που κινείται στα όρια της μυθοπλασίας και του ντοκυμανταίρ. Ασχολείται με την πάθηση του αυτισμού, τα αίτια της οποίας εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστα. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί μια αληθινή κατασκήνωση ατόμων με ειδικές ανάγκες και για την αυθεντικότητα του όλου εγχειρήματος αποφεύγει τους ηθοποιούς και συνεργάζεται με τους ανθρώπους και τα παιδιά που βρίσκονται στην κατασκήνωση. Έτσι μεγάλο μέρος της ταινίας βασίζεται σε αυτοσχεδιασμούς ή στην καταγραφή της δράσης των παιδιών, όπως αυτά λειτουργούν ανενόχλητα στο περιβάλλον τους.
Στη συζήτηση που ακολούθησε με το σκηνοθέτη μετά από το τέλος προβολής της ταινίας προέκυψε ότι το αρχικό ερέθισμα για την ταινία αυτή, ήταν οι προσωπικές εμπειρίες που είχε ο ίδιος ο Ρόιτ ως ομαδάρχης σε αντίστοιχη κατασκήνωση. Ακόμα η εναλλαγή και ο πειραματισμός του με διάφορα μέσα κινηματογράφησης συνιστά μια μορφή απόδοσης του κόσμου κατά τον τρόπο που πιθανόν να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα τα ίδια τα παιδιά. Εξάλλου μεγάλη εντύπωση του έκανε η μικρή Τζέσικα, που συνειδητοποιώντας ότι το γύρισμα κατά κάποιο τρόπο την αφορούσε, έκανε μια αναπαράσταση της ιστορίας της Κοκκινοσκουφίτσας στο γήπεδο του volley της κατασκήνωσης, η οποία χρησιμοποιήθηκε αυτούσια από το σκηνοθέτη. Ο δημιουργός Σίμι Ρόιτ κάνει μια ταινία που αγγίζει το θέμα του αυτισμού, χωρίς ποτέ να γίνεται στρατευμένη ή ιδιαίτερα μελαγχολική.